HAKTAN (Hakkı) – Tiyatro ve sinema sanatcısı ; 1919 da çok fakir bir âilenin oğlu olarak İstanbulda doğdu,ilk okula giderken önce anasını,sonra babasını kaybetti,kimsesiz,âdetâ sokakda kaldı ; kundura boyacılığı,gazete satıcılığı,Köprüde olta balıkcılığı,dolmuş motorlarında tayfalık yaptı; sabahcı kahvehâneleri ile hamamlarda,motorlarda yatıp kalkdı,barındı ;1938-1939 arasında bahriye neferi olarak askere gitti,terhisine yakın idi ki büyük sanatkâr Cemal Sâhir ile tanışdı ve askerliğini bitirince o iyi kalbi adamın operet topluluğuna figüran olarak girdi ve sanat hayatı yoluna pek çabuk ayak uydurdu,Cemal Sâhir Operet topluluğu dağılınca muhtelif tiyatro topluluklarında çalışdı,bir karakter oyuncusu olarak tanındı; 1950 de sinema oyunculuğuna başladı,yirmi yıla yakın bir zaman içinde 200 den fazla filmde oynadı ki rol aldığı filmlerden bazıları şunlardır : “Kaybolan Yıllar”,“Mavi Boncuk”,“Yılanların Öcü”,“Rifat Diye Biri”,“Erkek Ali”,“Susuz Yaz”,“Ben Öldükce Yaşarım”,“Toprağın Kanı”,“Çılgın Genclik”,“Ümid Sokağı”,“Yılmayan Adam”,“Boğaziçi Soygunu”. İstanbula gelen bazı italtan ve fransız filmcileri ile de çalışdı. Boyu ortanın üstünde,açık kumral saçlı,mûnis bakışlarında dâimâ bir hüzün okunur,hiç evlenmemiş,hattâ bir aşk mâcerâsı da olmamış,içine kapanık bir sanatcı idi.Mihnetle...

HAKTAN (Hakkı) – Tiyatro ve sinema sanatcısı ; 1919 da çok fakir bir âilenin oğlu olarak İstanbulda doğdu,ilk okula giderken önce anasını,sonra babasını kaybetti,kimsesiz,âdetâ sokakda kaldı ; kundura boyacılığı,gazete satıcılığı,Köprüde olta balıkcılığı,dolmuş motorlarında tayfalık yaptı; sabahcı kahvehâneleri ile hamamlarda,motorlarda yatıp kalkdı,barındı ;1938-1939 arasında bahriye neferi olarak askere gitti,terhisine yakın idi ki büyük sanatkâr Cemal Sâhir ile tanışdı ve askerliğini bitirince o iyi kalbi adamın operet topluluğuna figüran olarak girdi ve sanat hayatı yoluna pek çabuk ayak uydurdu,Cemal Sâhir Operet topluluğu dağılınca muhtelif tiyatro topluluklarında çalışdı,bir karakter oyuncusu olarak tanındı; 1950 de sinema oyunculuğuna başladı,yirmi yıla yakın bir zaman içinde 200 den fazla filmde oynadı ki rol aldığı filmlerden bazıları şunlardır : “Kaybolan Yıllar”,“Mavi Boncuk”,“Yılanların Öcü”,“Rifat Diye Biri”,“Erkek Ali”,“Susuz Yaz”,“Ben Öldükce Yaşarım”,“Toprağın Kanı”,“Çılgın Genclik”,“Ümid Sokağı”,“Yılmayan Adam”,“Boğaziçi Soygunu”. İstanbula gelen bazı italtan ve fransız filmcileri ile de çalışdı. Boyu ortanın üstünde,açık kumral saçlı,mûnis bakışlarında dâimâ bir hüzün okunur,hiç evlenmemiş,hattâ bir aşk mâcerâsı da olmamış,içine kapanık bir sanatcı idi.Mihnetle geçen çocukluğunun ve gencliğinin izi,dimdik durmaz,hafif kanburca dururdu ;bu haller kendisini yaşının çok üstünde gösterdiği için Yeşilçamda “Hakkı Baba” diye anılırdı. Teverrüm ettiğini 1967 de çok geç olarak farketti,Heybeliada Sanatoryomuna kaldırıldı,yıllarca beraber çalışdığı artistler ve film yapıcıları tarafından unutuldu,ne bir ziyâret eden,hatır soran bulundu,sıkıntı içinde bulunduğu bilindiği halde kendisine bir yardım eden de çıkmadı.Sanatoryomdan çıkdıktan sonra kısa bir süre de,yine unutlumş olarak evinde yattı,yine aranmadı,yardım görmedi,bir hâneberduş dost tek arayıp soranı oldu,ve 1970 yılı ocak ayında öldü,Belediye tarafından kaldırılan cenâzesinde de türk sinemasından pek az kimse bulundu. Mehmed GÖKÇINAR