HÂFÎ – Onbeşinci Yüzyıl şâirlerinden ,ayak takımından bir genc iken şâirler ve ilim erbâbı ile düşüb kalkmış,zekâsı ile onların sohbetlerinden nakış almış,kitabsız ve deftersiz müftü,müderris gibiydi,yazdığı şiirler ile Fatih Sultan Mehmedin iltifâtına bile nâil olduğu söylenmişdir.Asıl adı bilinmiyor,Hafî mahlasıdır.Çok düzün konuşur,pek çok lugat bilirdi.Şiirlerinde sık sık meyhâneden,bâdeden,sâkiden bahsettiğine göre rindlik âlemlerinde yürüdüğü bellidir,şu mısrâ onundur : Sâkini meyhâne oldum yine sâhibi bâdeyim Hayatı hakkında başka kayde rastlanmadı. Bibl.: Lâtifî Tezkiresi .