Bugün yalnız tababette kullanılan ve serbest satışı Milletlerarası Afyon Kongresi kararile yasak olan afiyon, eskiden serbest satılırdı; afiyon tiryakiliği de, zabıtaca takibedilmiyen, pek düşükleri çoluğun çocuğun maskarası olan basit bir iptilâ olarak görülürdü; afiyoncular bilhassa Süleymaniyede Tiryakilerçarşısında toplanmıştı; kendileri de umumiyetle afiyon tiryakilerinden olurdu. İstanbul esnafı arasında sohbeti tatlı, zarif adamlar olarak tanılırlardı. Esnaf alaylarında afiyon yutarak, dalga halinde, dilleri ağızlarından fırlamış, yahut afiyon tesirile hatır hatır kaşınarak geçerler, halkı güldürürlerdi. Afiyoncular, attarlara yamak esnaftan idi ve attarlara katılarak alay gösterirlerdi. İstanbulda afiyoncuların büyük bir kısmı da Yahudi idi.