HAÇİK (Harâbât) – Geçen asırda yaşamış ermeni asıllı bir halk şâiri ; okuması yazması olmayan âşıklardandır ,genc yaşında İstanbula gelmiş, yirmi yıldan fazla Tophânede Kılıçalipaşa Hamamında külhancılık yapmışdır; bir destanının ancak beş kıt'ası elimize geçmişdir : Harâbâtız perîşânız Ta'nı hûbâna nişânız Tîri müzgân hârü hançer Zahmi çeker dervîşânız Kimi topuk kakar başa Kimi tutar bizi taşa Hoş görürüz âşıkız biz Hattâ agu katsa aşa Sazın teli oldu kemend Cellâdımdır bir şehlevend Ayak altındayız ammâ Âşıklığın nâmı bülend Sevdim ise bir mehveşi Güzellerin sırmakeşi Güzellikde Agop şahdır Gökde meleklerin eşi Kuldur Haçik Sırmakeşe Agop Şâhım o serkeşe Ben gözlerim yollarını O kaçmakda köşe köşe Vâsıf HİÇ