HÜSEYİN ÜLFETÎ – Onsekizinci Yüzyıl şâirlerinden,aslı Bağdadlıdır ve Ülfetî mahlası,şiirlerinde kullandığı takma adıdır.Çocukluk,genclik çağlarından hayatının sonuna kadar dâima geçim sıkıntısı içinde yaşamış bahtsız bir kişi imiş,Memleketinde iken Bağdad vâlilerinin kâhyaları ile yakınlık kurarak geçim sıkıntılarına çâreler aramış,ve Bağdad vâlisi olan Daltaban Mustafa Paşanın kâhyası ile yakın dost olmuş,Mustafa Paşa sadırazam olup o zamanlar devlet merkezi gibi olmuş Edirneye gittiğinde (Dördüncü Sultan Mehemd devri),sadırazam kâhyası olan dostundan büyük yardım göreceğini sanarak türlü darlık,sıkıntı içinde Edirneye gitmiş,fakat yarıdm göreceğini sandığı adamdan istiskal görmüş,Edirnede diyar garibi olarak han köşelerinde sürünmüş.Edirneden İstanbula geldikden az sonra da büyük şehirde sefilâne sefâlet içinde ölmüşdür. En ehemmiyetsiz olaylara varınca ebced hesabı ile tarih söylemeye düşkün idi,tarihlerini de,o devrin geleneğince câize,bahşiş almak için söylerdi.Lâtife yollu anlatılır,Edirnede varlıklı bir adamın konağının ayak yo bağçesindeki yolu yıkılmış,yıkılan ayak yolunu tâmir ettirmeyen o zengin adama sebebini sormuşlar,“Ülfeti tarih yazacak diye yapıtırmıyorum..” demiş. Zamanında refah içinde yaşamış şâirlerinden çok üstün şiirleri vardır, örnek olarak bir beyit alıyo...

HÜSEYİN ÜLFETÎ – Onsekizinci Yüzyıl şâirlerinden,aslı Bağdadlıdır ve Ülfetî mahlası,şiirlerinde kullandığı takma adıdır.Çocukluk,genclik çağlarından hayatının sonuna kadar dâima geçim sıkıntısı içinde yaşamış bahtsız bir kişi imiş,Memleketinde iken Bağdad vâlilerinin kâhyaları ile yakınlık kurarak geçim sıkıntılarına çâreler aramış,ve Bağdad vâlisi olan Daltaban Mustafa Paşanın kâhyası ile yakın dost olmuş,Mustafa Paşa sadırazam olup o zamanlar devlet merkezi gibi olmuş Edirneye gittiğinde (Dördüncü Sultan Mehemd devri),sadırazam kâhyası olan dostundan büyük yardım göreceğini sanarak türlü darlık,sıkıntı içinde Edirneye gitmiş,fakat yarıdm göreceğini sandığı adamdan istiskal görmüş,Edirnede diyar garibi olarak han köşelerinde sürünmüş.Edirneden İstanbula geldikden az sonra da büyük şehirde sefilâne sefâlet içinde ölmüşdür. En ehemmiyetsiz olaylara varınca ebced hesabı ile tarih söylemeye düşkün idi,tarihlerini de,o devrin geleneğince câize,bahşiş almak için söylerdi.Lâtife yollu anlatılır,Edirnede varlıklı bir adamın konağının ayak yo bağçesindeki yolu yıkılmış,yıkılan ayak yolunu tâmir ettirmeyen o zengin adama sebebini sormuşlar,“Ülfeti tarih yazacak diye yapıtırmıyorum..” demiş. Zamanında refah içinde yaşamış şâirlerinden çok üstün şiirleri vardır, örnek olarak bir beyit alıyoruz : Aşk ile sâf görüb gönlümün âyînesini Gün gibi açdı o mehpâre güzel sînesini Ölüm tarihini ve İstanbulda nereye gömüldüğünü tesbit edemedik. Bibl.: Sâlim Tezkiresi.