HÜSEYİN EFENDİ (Softa) – Üçüncü Sultan Selim zamanında Fetih Medreselerinin birinde bir oadada oturur bir softa ;bu adamın ahvâlini büyük aydın Kethüdâzâde Mehmed Ârif Efendi (B.:Ârif Efendi,Kethüdâzâde Mehmed; cild 2,sayfa 996) yârârına şöylece anlatmışdır : “ Üç aylarda taşraya gider,gittiği yerde ayan ve eşrafdan birisinin evinde misâfir olur,byaram ertesi İstanbula dönerdi.Bir dönüşünde,hâne sâhibinin mahbub bir oğlu varmış,Hüseyin Efendi sofu adam olduğundan,emniyet etmiş,oğlanı Hüseyin Efendiye katıp teslim ile tahsil için İstanbula göndermiş.Genclik zamanım,ben de Fatih Medresesinde okurum.Bir kaç softa geldi : -Ârif Molla !..Hüseyin Efendi bir çömez getirmiş,gaayet güzel bir delikanlı, çocuk,haydi Hüseyin Efendinin odasına gidelim,güzel çömezi seyredelim..dediler. “ Kalkdık,Hüseyin Efendiye misâfir gittik,oturduk,konuşduk.Bakdım ki Hüseyin Efendi oğlana hep ahretden bahseder,oğlanın da yüreği kararır: - Hüseyin Efendi..şu oğlanın tâzelik mizâcınca git,bu yaşda ona ahret lâzım değildir...dedim. “Softa beni dinlemedi.O güzel çömez yüzünden Hüseyin Efendinin odasına gelen giden misâfirin hesabı yok.Hüseyin Efendi kahve pişirmeye yetişemez idi.En sonunda medresedeki yobazlar sofunun güzel çömezini ayarttılar,Hüseyin Efendinin elinden aldılar.Meğerse bîçâre sofu oğlana alâka e...

HÜSEYİN EFENDİ (Softa) – Üçüncü Sultan Selim zamanında Fetih Medreselerinin birinde bir oadada oturur bir softa ;bu adamın ahvâlini büyük aydın Kethüdâzâde Mehmed Ârif Efendi (B.:Ârif Efendi,Kethüdâzâde Mehmed; cild 2,sayfa 996) yârârına şöylece anlatmışdır : “ Üç aylarda taşraya gider,gittiği yerde ayan ve eşrafdan birisinin evinde misâfir olur,byaram ertesi İstanbula dönerdi.Bir dönüşünde,hâne sâhibinin mahbub bir oğlu varmış,Hüseyin Efendi sofu adam olduğundan,emniyet etmiş,oğlanı Hüseyin Efendiye katıp teslim ile tahsil için İstanbula göndermiş.Genclik zamanım,ben de Fatih Medresesinde okurum.Bir kaç softa geldi : -Ârif Molla !..Hüseyin Efendi bir çömez getirmiş,gaayet güzel bir delikanlı, çocuk,haydi Hüseyin Efendinin odasına gidelim,güzel çömezi seyredelim..dediler. “ Kalkdık,Hüseyin Efendiye misâfir gittik,oturduk,konuşduk.Bakdım ki Hüseyin Efendi oğlana hep ahretden bahseder,oğlanın da yüreği kararır: - Hüseyin Efendi..şu oğlanın tâzelik mizâcınca git,bu yaşda ona ahret lâzım değildir...dedim. “Softa beni dinlemedi.O güzel çömez yüzünden Hüseyin Efendinin odasına gelen giden misâfirin hesabı yok.Hüseyin Efendi kahve pişirmeye yetişemez idi.En sonunda medresedeki yobazlar sofunun güzel çömezini ayarttılar,Hüseyin Efendinin elinden aldılar.Meğerse bîçâre sofu oğlana alâka etmiş,çocuk elinden gidince hastalandı ve derdinden tezine de öldü..”. Bibl.: Kethüdâzâde Mecmuası.