HÜSEYİN BEY (Mîrialem) – Onbeşinci Yüzyıl sonları ile Onaltıncı Yüzyıl başlarında yaşamış bir şâir,şiirlerinde Celâl mahlasını kullanmışdır,aslı Manastırlıdır,doğum tarihi bilinmiyor. Gencliğinde timar sahibi sipâhi idi,sonra İstanbula geldi,bir süre oturdukdan sonra geçim için Hama muatasarrıfı Câfer Paşanın kapusunagirdi,ve paşasının dâmâdı olu.Yavuz Sulatn Selimin şehzâdeliğinde Câfer Paşa lala tayin edilince dâmâdını da Tarbzona birlikde götürdü ve şehzâdeye takdim etti,şehzâde de Hüseyin Beyi özel kâtibliği ile hizmetine aldı,azsonra has nedimleri arasına koydu,pâdişah olunca da mîralemlikle devlet hizmetine geçirdi çırağ etti.Uzunca bir süre o hizmetde bulunarak emekli oldu,ve mamleketi olan Manastıra giderek orada öldü. Aşağıdaki beyitler şiir diline örneklerdir : Engeller yoluna ölmez der imiş benden içün Meded öldür beni bu sözleri gûş itmeyeyim ● Îdi vasla tek irişmekliğe imkân olsun Bir başım var o dahi yoluna kurban olsun ● Sen şâha bende itti beni hâkimi ezel Alır gözle bak kölesi olduğum güzel ● Bir bir işin bitirdin kûyinde ehli aşkın Âgâh ol ey güli ter can bostanda bitmez Bibl.:Faik Reşad,Eslâf .