HÜSEYİN (Parmaklıkcı) – İkinci Abdülhamid devrinde Üsküdarın namlı kabadayılarından ,Tabutculariçi semtindendi ;Üsküdarlı Vasıf Hoca şöyle anlatıyor :“ Başında ağabânî,sırtında mintan,ceketini yaz ve keş giymez;omuzuna atar,belinde üç endâze kuşak,altında bol ağlı,kovalı şalvar,ayaklarında nakışlı güllü yün çorab,kundurasının arkaları dâimâ basık,âdetâ sakallı,elinde de kalın acı elmadan baston ;gaayet kalın bir sesi vardı,yolda kime rastlasa Esselâmü aleykük diye selâm verirdi,küçücük çocukları bile aynı ciddiyetle selâmlardı.Bünyesi kavî,cüssesi iri,fakat yürekli yürekli adam değildi,kabadayılık yoluna o gösterişi ile sürüklenmişdi ;kahvede oturduğu saman görenler heybetinden çekinirlerdi,def ol diye bir bağırması bile karşısındakini kaçırmaya kâfo gelirdi.En çekindiği adam Vidinli Ali idi (B.: Ali,Vidinli ;cild 2,sayfa 618) . Kahvede bir tâze gördüğü zaman da gözlerini diker,ahbabları ile ne konuşacağını bilemezdi; ve nihâyet kendi karihası mahsulü olarak şu kıt'ayı okurdu : Gördün mü bir tâzeyi Oku elemterefiş Nazarım değmesün de Batır gözüne bir şiş “ Zararsız adamdı, bir emekli maaşı ile geçinirdi, ama nereden bilemiyorum , pek sıkıldığı zaman esnafdan harac alırdı ”