Hüseyin ( Boyacı ) – Onyedinci Yüzyıl ortasında saray kapuculuğundan sivrilme bir adam , tamahkârlığı ve pervasız amansız gaddarlığı ile kötü kişi olarak tanınmışdı; müverrih Naimâ Efendinin tâbiri ile “katli vâcib bir habis zâlim ” idi. Kapucubaşılık ile mîrî toprakları işleyen köylüden “ bedel ” adı verilen vergiyi toplamaya memur edilmiş , parayı veremen kadın ve erkek köylüleri boğazlarından uzun zincirlere vurup köyden köye peşi sıra sürükleyip dolaştırmışdı. Zincire vurulmuş kadınlardan bâzıları o meşakkat ve mihnete dayanamayarak ölmüş, hizmetkârları, sağ kalanların cesedleri de sürüklememesi için kilidin anahtarları anahtarını istediklerinde: “ Sürünsünler, muazzeb olsunlar ki parayı çıkarıp versinler..” demiş , adamları ölen kadınların cesedlerini , başlarını boyunlarından kırık zincirden çıkarıp gümmüşlerdir. 1650-1652 arasında İstanbulda Tatlıkuyu semtinde büyük bir ev yaptırmış , evin hamam ve şadırvan suyunu, semtin ana su yolunu çevirterek temin etmiş , susuz kalan semt için de bir köşe başında hayret çeşme yaptırmışdı. Anadoluda zaimlerde zeâmet sahbi bir adam olmüş , sâbî oğlu İstanbula gelerek 8 yaşlarındaki çocuk pâdişah Dördüncü Sultan Mehmede dilekçe vermiş , babasının dirliğinin kendisine verilmesini istemişdi, Sultan Mehmed de akranı sabînin isteğini yerine ...

Hüseyin ( Boyacı ) – Onyedinci Yüzyıl ortasında saray kapuculuğundan sivrilme bir adam , tamahkârlığı ve pervasız amansız gaddarlığı ile kötü kişi olarak tanınmışdı; müverrih Naimâ Efendinin tâbiri ile “katli vâcib bir habis zâlim ” idi. Kapucubaşılık ile mîrî toprakları işleyen köylüden “ bedel ” adı verilen vergiyi toplamaya memur edilmiş , parayı veremen kadın ve erkek köylüleri boğazlarından uzun zincirlere vurup köyden köye peşi sıra sürükleyip dolaştırmışdı. Zincire vurulmuş kadınlardan bâzıları o meşakkat ve mihnete dayanamayarak ölmüş, hizmetkârları, sağ kalanların cesedleri de sürüklememesi için kilidin anahtarları anahtarını istediklerinde: “ Sürünsünler, muazzeb olsunlar ki parayı çıkarıp versinler..” demiş , adamları ölen kadınların cesedlerini , başlarını boyunlarından kırık zincirden çıkarıp gümmüşlerdir. 1650-1652 arasında İstanbulda Tatlıkuyu semtinde büyük bir ev yaptırmış , evin hamam ve şadırvan suyunu, semtin ana su yolunu çevirterek temin etmiş , susuz kalan semt için de bir köşe başında hayret çeşme yaptırmışdı. Anadoluda zaimlerde zeâmet sahbi bir adam olmüş , sâbî oğlu İstanbula gelerek 8 yaşlarındaki çocuk pâdişah Dördüncü Sultan Mehmede dilekçe vermiş , babasının dirliğinin kendisine verilmesini istemişdi, Sultan Mehmed de akranı sabînin isteğini yerine getirmişdi. Boyacı Hüseyin o zeâmete göz koymuş , sefere gitmekden âciz bir çocuğa zeâmet olur mu, bana verin diyerek kendi üstüne cevirtmişdi. Çocuk tekrar İstanbula gelmiş ve Üsküdarda Camie giderken pâdişahın önüne çıkmış , Sultan Mehmed onu derhal tanımış : -Zeâmet verdiğim benim çırâğım olan çocuk degil misin, şimdi ne istiyorsun ?.. diye sormuş. Çocuk da : - Zeâmetimi Boyacı Hüseyin dedikleri zâlim elimden aldı !..cevâbını verince pâdişah sadırazama :“ Şimdi Boyacı Hüseyini katledesin , zeâmeti yine çocuğa verdim” diye bir ferman göndermişdi. Boyacı Hüseyin idam edildi , cesedi Bâbhümâyun önüne atılarak teşhir edildi , bütün malı mülkü musâdere olundu , bir küçük oğlu vardı, o da Enderuna alındı. Bibl.: Naima,V.