HÜSAM (Yenibağçeli) – 1960 etrafında yaşı seksene yakın olarak ölmüş bir İstanbul çapkını ; varlıklı bir âilenin evlâdı iken ve gaayet güzel bir genc iken kendi kadir ve kiymetini bilememiş,uygunsuzlara ayak uydurmuş,cebinde altınları olduğu halde hırpânî kılık,yalın ayak serserîlik yollarında taban depmişdir.Hattâ bir ara semtini terkederek Merdivenköyünde Şahkulu Bektâşi Tekkesine gelerek bektâşi kalenderlerin hemdemi olmuşdur,Aşağıdaki manzume Merdivenköylü Tevfik halk şâiri Bitli Tevfikindir : Malın gözü antika Yenibağçeli Hüsam Hayatı roman olur vakit bulub da yazsam Hâli vakti yerinde kopukların bitlisi Kırmadığı ceviz yok haytanın sevimlisi Sıfır kalıp dalfesi itliğinden kinâye Zıpırlık yaraşıyor elhak gaayetül gaaye Tığ gibi,çakı gibi,vücud yapısı güzel, İri kıyım dökümlü güzel ayak,güzel el Kalaysız kızıl bakır rengindedir derisi, Korsanlara benzeyen İstanbul serserîsi. Göğsünde ceviz gibi vişne rengi çakılı, Ayrı bir nakış olmuş hattâ vücudun kılı. Eli altınla oynar,ayakları çıplakdır; Herkes görsün efendim o ne dilber ayakdır. Kalem kalem parmaklar,gülle topuklar ile, Zerâfetde benziyor birer koçan sünbüle. Gümrah kara saçları ayda bir görmez tarak, Kâkülü,perçemleri,başka yapuk tumturak. Yaş onsekiz ondokuz,tüylenmiş duman duman, O yaşlardaki eşbeh olur dâim...

HÜSAM (Yenibağçeli) – 1960 etrafında yaşı seksene yakın olarak ölmüş bir İstanbul çapkını ; varlıklı bir âilenin evlâdı iken ve gaayet güzel bir genc iken kendi kadir ve kiymetini bilememiş,uygunsuzlara ayak uydurmuş,cebinde altınları olduğu halde hırpânî kılık,yalın ayak serserîlik yollarında taban depmişdir.Hattâ bir ara semtini terkederek Merdivenköyünde Şahkulu Bektâşi Tekkesine gelerek bektâşi kalenderlerin hemdemi olmuşdur,Aşağıdaki manzume Merdivenköylü Tevfik halk şâiri Bitli Tevfikindir : Malın gözü antika Yenibağçeli Hüsam Hayatı roman olur vakit bulub da yazsam Hâli vakti yerinde kopukların bitlisi Kırmadığı ceviz yok haytanın sevimlisi Sıfır kalıp dalfesi itliğinden kinâye Zıpırlık yaraşıyor elhak gaayetül gaaye Tığ gibi,çakı gibi,vücud yapısı güzel, İri kıyım dökümlü güzel ayak,güzel el Kalaysız kızıl bakır rengindedir derisi, Korsanlara benzeyen İstanbul serserîsi. Göğsünde ceviz gibi vişne rengi çakılı, Ayrı bir nakış olmuş hattâ vücudun kılı. Eli altınla oynar,ayakları çıplakdır; Herkes görsün efendim o ne dilber ayakdır. Kalem kalem parmaklar,gülle topuklar ile, Zerâfetde benziyor birer koçan sünbüle. Gümrah kara saçları ayda bir görmez tarak, Kâkülü,perçemleri,başka yapuk tumturak. Yaş onsekiz ondokuz,tüylenmiş duman duman, O yaşlardaki eşbeh olur dâim bî aman. Çatar kaşları bâzan,bıçkın cilvesi nazı, Serkeşlikde bir dâne Yenibağçe haylazı. Nigâhındaki vahşet,alâmeti muhabbet ; Üstâdı bebrü peleng,öyle olacak elbet. Lehçei külhânîyle soyunur Galistanda, Anlatılmaz o âlem kırk kıt'alık destanda. Anlatılmaz o şâhın meyhâne âlemleri, Mestânelik halleri ne hâle kor dilberi. Dâvet ettim çapkını Şahkulu Dergâhına, Aldık fermânı affı biccümle günâhına. Hacıbektaş Havuzu içine daldı uryan, Yundu anda o şâhı aşk ile Kerûbiyan. 1955-1960 arasında Kadıköyünde rıhtım boyunda ????? İstrati'nin meyhânesinde tanıdığımız Yenibağçeli Hüsam Baba,ki geçen asır sonlarının İstanbul tiyatroları üzerine çok zengin hâtıralara sâhibdi,bize şöyle bir kiymetli not vermişdir : “ Yenibağçe Çayırında Kehhâlbağı Caddesi üzerinde bir salaş tiyatro ile gazino vardı ,ikisi de benimdi,babamdan kalmışdı,gazinoyu babam işletirdi,sonra bir müddet ben işlettim; o zamanlar güzelliğim dillere destan olmuşdu,güzelin de düşmanı çok olur,serserîlik yoluna sapdım,servetimi harman ettim,uzunca bir zaman da Merdivenköyündeki bektâşilerin tekkesinde bağçıvan yamaklığı yapdım.Yenibağçedeki o salaş tiyatro yaz gecelerinde,cuma ve pazar günleri lebâleb dolardı.Ya Komik Hakkı Efendinin,kâh Komik Kel Hasan Efendinin kumpanyaları gelirdi.1318 de Şehir Emaneti tiyatroyu de gazinoyu da istimlâk etti,yıkdırttı,ben de işte o zaman semtimden ayağımı çekdim,yıllarca Galatada,Tophânede sürttüm..”. Yenibağçeli Hüsam hâfızasında yanılmışdır,Yenibağçedeki salaş tiyatro ile gazino 1318(1900) de yıkılmaş olamaz,zîrâ,Şehir Emâneti harita şubesi müdürü Necib Beyin 1918 de basılmış İstanbul Rehberinin 1 numaralı paftasında Kehhâlbağı Caddesinde hem tiyatro hem de gazino gösterilmişdir. Yenibağçeli Hüsam Babam son günlerinde Necib adında Üsküdarlı bir genc seyyar balıkcının himâyesi altında yaşıyordu,kendisini tanıdığımız gün de İstratinin meyhânesine yoldan geçerlerken şöyle bir uğramışlardı. Biz ise kendisini görmeden,adını yıllarca önce Bitli Tevfik Efendiden duymuşduk.