Zengin Ermeni vezirin, Boğaziçinde Paşabahçesi ile Beykoz arasındaki koydan, Karadenizde İrva’ya kadar uzanan gayet geniş topraklardır. Boğaz sahilinde olan bahçe, bugün bakımsız, rıhtımları harap bir haldedir. Birinci Cihan harbinden evvel yukarı Boğazın en güzel safa yerlerinden biriydi. Koruda, meselâ Hüş ağacı gibi, Türkiyede bulunmayan nadide ağaçlar yetiştirilmişti; son zamanlara kadar, orman mektebi talebesi ağaç çeşitleri üzerinde bu koruya gelip tetkiklerde bulunurdu. Abdülâzizin hal’inden birkaç ay evvel, bu arazi yüzünden İstanbulda oldukça heyecanlı günler yaşanmıştı. Padişahın Kâğıthane Kasrında oturduğu sırada İstanbullular arasında şöyle bir haber yayılmıştı: Korudan İrva’ya bir yol yapılıyormuş, Genç Osmanlılardan korkan Sultan Aziz, Mahmud Nedim Paşa vasıtasiyle Rusya Çarından rica etmiş, Ruslar İrva’ya asker dökecek, bu yoldan Beykoza inecek ve İstanbulu işgal edeceklermiş. İstanbul halkı dehşet içinde kaldı, çoluk çocuça varıncaya kadar herkes silâhçı dükkânlarına koştu, silâhçılarda ve bedestende yeni ve eski, tabanca, kılıç, hançer, hattâ bıçak ve çakı bile kalmadı; kapış kapışa satıldı. İstanbullular, her ne pahasına olursa, Ruslar’a karşı koymağa azmetmişti. Fakat bir müddet sonra, bu haberin bulanık suda balık avlamak istiyen Rusya elçisi İngnatief tarafın...

Zengin Ermeni vezirin, Boğaziçinde Paşabahçesi ile Beykoz arasındaki koydan, Karadenizde İrva’ya kadar uzanan gayet geniş topraklardır. Boğaz sahilinde olan bahçe, bugün bakımsız, rıhtımları harap bir haldedir. Birinci Cihan harbinden evvel yukarı Boğazın en güzel safa yerlerinden biriydi. Koruda, meselâ Hüş ağacı gibi, Türkiyede bulunmayan nadide ağaçlar yetiştirilmişti; son zamanlara kadar, orman mektebi talebesi ağaç çeşitleri üzerinde bu koruya gelip tetkiklerde bulunurdu. Abdülâzizin hal’inden birkaç ay evvel, bu arazi yüzünden İstanbulda oldukça heyecanlı günler yaşanmıştı. Padişahın Kâğıthane Kasrında oturduğu sırada İstanbullular arasında şöyle bir haber yayılmıştı: Korudan İrva’ya bir yol yapılıyormuş, Genç Osmanlılardan korkan Sultan Aziz, Mahmud Nedim Paşa vasıtasiyle Rusya Çarından rica etmiş, Ruslar İrva’ya asker dökecek, bu yoldan Beykoza inecek ve İstanbulu işgal edeceklermiş. İstanbul halkı dehşet içinde kaldı, çoluk çocuça varıncaya kadar herkes silâhçı dükkânlarına koştu, silâhçılarda ve bedestende yeni ve eski, tabanca, kılıç, hançer, hattâ bıçak ve çakı bile kalmadı; kapış kapışa satıldı. İstanbullular, her ne pahasına olursa, Ruslar’a karşı koymağa azmetmişti. Fakat bir müddet sonra, bu haberin bulanık suda balık avlamak istiyen Rusya elçisi İngnatief tarafından para ile tutulmuş Sırplar, Karadağlılar ve Hırvatlar tarafından yayıldığı anlaşıldı. 1887 de İkinci Abdülhamid, Abraham Paşa arazisinin satın alınmasını bu türlü şayia ve entrikaların önünü almak için uygun gördü; ve hemen keşfinin yapılması için de emir verdi. İkinci Meşrutiyette “Hürriyet Bahçesi” adı verilen sahil kısmı ile koru, halka bir mesire olarak açıldı, Beykoz - Paşabahçesi caddesinin arkasında, korunun ilk kısmı içinde bir ahşap gazino - tiyatro yapıldı, ki bu bina, 1936-1937 yılları arasında yanmıştır. Mîriye intikal eden bu arazinin koru ve bahçe kısmı için, Birinci Cihan harbi içinde Enver Paşa tarafından satın alındığı söylenirdi.