Göztepede, İstasyondan Bağdad caddesine inen yolun üzerinde, geçen asır sonlarının en güzel ve büyük yapılarından biriydi. Yapının güzelliği sahibinin bu işlerdeki bilgisinin canlı bir şahidi, bahçesinin güzelliği de, paşanın zerafet ve zevkinin eseriydi. Paşanın ölümünden sonra 1936 ya kadar Sermed Muhtar Alus ile zarafet ve nazeketi ve çok tatlı sohbetleriyle tanınmış olan muhterem validesine ikâmetgah olan bu köşk, bu tarihte tamir ve muhafazası çok ağır masraflara mal olduğu için satılmış ve yıkıcılar eline geçerek birçok emsali gibi yok olmuştur, köyde dolaşan rivayetlere inanılırsa, ankazından kazandıkları para ile, ulu çamlar, akasyalar ve yüzlerce meyva ağacı ile bezenmiş gayet büyük bahçesi bu adamlara bedavaya kalmıştır. Semt halkının ağzında yanlış olarak Abidinpaşa bahçesi diye anılan bu bahçenin bülbülleri meşhurdu; mehtapta, bazan yüzlerce bülbülün, bir çağlayan halinde şakıdığı olurdu.