HAYDARÎ – Onaltıncı Yüzyılda yaşamış İstanbullu bir bâtınî şâir , kalenderlik yolunda hiç evlenmemiş,ve şehir içinde de yalın ayak,baş açık ,uzun saçlı,boynunda bir zincir ve kulaklarında küpe kalender nümâyişi ile dolaşmışdır ki çağdaşlarından Bursalı Mehdî o kılık ve nümâyişde bir genci şöyle tasvir ediyor : Nâgâh kulağıma bir zemzeme yetişdi Her yana ki nazer kıldım can gözüyle gördüm Bir hayderî gürz arslan ardına küflüzre Zincirle zenk asmış san şîr idi âhendüm Ol yâri perî peyker ol mâhi felek manzer Kim mislin anın Mehdî görmedi dahi âdem Bâtınî kalender şâirin “Haydarî” adının mahlas olduğunu sanıyoruz; Aşağıdaki kıt'alar onundur : Sâfi altun gibi aşk ile sızub kal olmuşuz Kîl ü kaali terk idüb can ile pür hâl olmuşuz Terk ü tecrîd ü kalender gerçek abdâl olmuşuz Vâlih ü sermest ü hayran evliyânın kuluyuz Âsitânı evliyâdan yüzümüz hâk eyledik Arıdub zerk u riyâdan kalbimiz pâk eyledik Yüzümüz hâk işimiz pâk sînemiz çâk eyledik Vâlih ü sermest ü hayran evliyânın kuluyuz Bibl.: S.N.Ergun,Baktâşi Şâirleri.