HATMİ HÂCEGÂN – Nakşibendiye Tarikatınad bir usül ve geleneğe uyularak yapılan toplu bir niyâzın adı ; muhibler ve müridler şeyhin huzurunda toplanırlar.Toplantıya abdest tâzeleyip ve çorab giymeyerek,mutlakaa çıplak ayakla katılırlar,ve şeyh huzurunda diz çökerek oturulur.Etrafla alâka kesilir,göz ile şeyhe ve yürekle Hak'ka teveccüh olunur.Şeyhin işâret ile ve sırası ile 7 Fâtiha,100 Salâvât,79 Elemneşrahleke,1001 İhlâsı Şerif,sonra tekrar 100 Salâvât ve 7 Fâtiha okunur. İnanılırdı ki Hatmi Hâcegâna katılanlar cümle kazâdan belâdan,düşman kötülüğünden kurtulur,sıkıntılar karşısında kolaylıklarla karşılaşır, mevkiinde yükselir,hasta ise şifâ bulur,borclu ise borcundan kurtulurdu. Bir kalender meşreb şâir ise,Erzurumlu Âşık İbrahim,katıldığı öyle bir Meclis için şunları yazmışdır : Hatmı Hâcegânda bir eşbeh gördüm Sûreti beşerde melek gördüğüm Meclisi teşrif iderken ol şâh Pelengâne topuk vurmuşdu güm güm Şâd olsun eslâfı hâcegân rûhu Şan verdi dergâha goncai şûhu Kadehi çeşminden içdim sâbûhu Çarhı aşka düşdüm misâli kendüm