HÂTİF AĞA (Müsâhib) – Birinci Abdülhamid,Üçüncü Selim,Dördüncü Mustafa ve İkinci Mahmud,dört pâdişaha müsâhiblik yapmış bir zât ;doğum tarihi bilinmiyor,İstanbullu olduğunu tahmin ediyoru,ve ayak takımından olduğu muhakkakdır,mürâhiklik çağında acemi oğlanı ve tesbit edemediğimiz bir yeniçeri kolluğunda yangın tulumbacısı olmuşdur ve yıllarca da pırpırı kılık ve yalın ayakla yangınlara koşmuşdur,ki o samanlar acemi oğlanlarından kurulmuş yeniçeri tulumbacıları ezâzil güruhundan sayılırdı.Sonra kendisini seven o onu o âlemden kurtarmak isteyen bir hâminin delâleti ile mücellid yanına girerek o sanatı öğrenmiş,“tehzîbi ahlâk” eylemişdir .Kim olduğunu tesbit edemediğimiz yine aynı hâmi tarafından Birinci Sultan Abdülhamidin ilk saltanat yıllarında (1774-1776) saraya takdim edildi,şehzâdelerin kitablarını cildledi elifbe cüzlerini cildledi ve cildlere yapdığı tezbih levhaları çok beğenildi,az sonra da pâdişahın müsâhibleri arasına girdi.Sohbeti tatlı bir meclis adamı oldu ve müsahibliği dört padişah zamanında devam etti. Ömrünün son elli yılını “Müsâhibler” arasında suhan perver bir üstâdı hünerver” olarak sarayda geçiren Hâtif Ağa bir “Pâri Salhurde” olarak sarayda öldü ve 5 şubat 1822 de sarayda öldü ve Çırağan Sarayı ile Beşiktaş Camii arasında civarında (Yahyaefendi Dergâhı mezar...

HÂTİF AĞA (Müsâhib) – Birinci Abdülhamid,Üçüncü Selim,Dördüncü Mustafa ve İkinci Mahmud,dört pâdişaha müsâhiblik yapmış bir zât ;doğum tarihi bilinmiyor,İstanbullu olduğunu tahmin ediyoru,ve ayak takımından olduğu muhakkakdır,mürâhiklik çağında acemi oğlanı ve tesbit edemediğimiz bir yeniçeri kolluğunda yangın tulumbacısı olmuşdur ve yıllarca da pırpırı kılık ve yalın ayakla yangınlara koşmuşdur,ki o samanlar acemi oğlanlarından kurulmuş yeniçeri tulumbacıları ezâzil güruhundan sayılırdı.Sonra kendisini seven o onu o âlemden kurtarmak isteyen bir hâminin delâleti ile mücellid yanına girerek o sanatı öğrenmiş,“tehzîbi ahlâk” eylemişdir .Kim olduğunu tesbit edemediğimiz yine aynı hâmi tarafından Birinci Sultan Abdülhamidin ilk saltanat yıllarında (1774-1776) saraya takdim edildi,şehzâdelerin kitablarını cildledi elifbe cüzlerini cildledi ve cildlere yapdığı tezbih levhaları çok beğenildi,az sonra da pâdişahın müsâhibleri arasına girdi.Sohbeti tatlı bir meclis adamı oldu ve müsahibliği dört padişah zamanında devam etti. Ömrünün son elli yılını “Müsâhibler” arasında suhan perver bir üstâdı hünerver” olarak sarayda geçiren Hâtif Ağa bir “Pâri Salhurde” olarak sarayda öldü ve 5 şubat 1822 de sarayda öldü ve Çırağan Sarayı ile Beşiktaş Camii arasında civarında (Yahyaefendi Dergâhı mezarlığında) defnedildi.Hayatı hakkında başka kayde rastlanmadı . Hâtif Ağa ,kendisini hiç çekemeyen çağının ünlü şâiri Enderunlu Vâsıf tara- sık sık hicvedilirdi.Yine o devirde sarayda yaşamış Hafız İlyas Efendi,müsâhib ile şâir arasındaki bu durumu ,Hâtifin gencliğindeki tulumbacılığını da imâ ederek şu manzumede anlatıyor : Hâtif istersen gücen hergün bana İki tâne kirlihanım kaşkaval olmuş sana Bir şekerli şerbet içmiş söylemiş Vâsıf gibi Ekşimiş bakkalda şimdi bal olmuş sana Lâübâli bir yalın yüzlü dellâkmiş diyen Parça parça kirli bezler peştemal olmuş sana Pırpırılıkdan bakiye evde kalmış bir yelek Eskimiş astarı şimdi destimal olmuş sana Baldırıçıplak tulumbacıya bacın bir gice İçeri gir mi demiş bilmem ne hal olmuş sana Bibl.:Hafız İlyas,Vekaayii Letâifi Enderun .