Şeyhülislâmların otuz dördüncüsü, on yedinci asrın Türk fıkıh âlimlerinden; babası Tulumcu Koca Hüsameddin Efendidir, 1594 (H. 1003) de doğmuştur; “Hüsamzade” olarak da maruftur. 1640 (H. 1050) da Halep, 1641 (H. 1051) de Şam, 1644 (H. 1054) de İstanbul kadısı olmuştur. Zamanının namlı tâlik hattatlarından olan efendinin İstanbul kadılığını kaydederken Naima “Pençegirlikte pehlivan ve taliknüvislikte nadirülakran idi” tabirini kullanır. 1649 (H. 1059) da Anadolu Kadıaskeri, 1651 (1062) de Rumeli Kadıaskeri tayin edildi. 1654 (H. 1065) de de, İbşir Paşanın felâketine sebep olan Sipahi ihtilâlinde Ebusaid Efendi yerine Şeyhülislâm oldu. Naima bu tayin münasebeti ile de şu satırları yazar: “Hüsamzade Abdürrahman Efendi saraya çağrıldıkta dûrendiş ve âkil adam olmakla istifa ve itizar eyledi. Tekrar hattı davetle Çavuşbaşı geldikte varup huzuru hümayunda beyaz sof samur hil’at ilbas olunup Şeyhülislâm nasbettiler”. Tulumcuzadenin müftülüğü ancak on bir ay sürdü. 1655 (H. 1066) Çınar vak’asında, ihtilâlcilere karşı Padişah ile Müsahib ağaları korumak kastile ihtilâlcilerin istediği ayak divanına mâni olmağa çalışmış, muvaffak olamayınca da, Sipahi ve Yeniçerilerin nefret ve intikamına hedef olacağını bildiği için hükümdardan kendisine Kudüs Kadılığı ihsanile müftülükten affını rica et...

Şeyhülislâmların otuz dördüncüsü, on yedinci asrın Türk fıkıh âlimlerinden; babası Tulumcu Koca Hüsameddin Efendidir, 1594 (H. 1003) de doğmuştur; “Hüsamzade” olarak da maruftur. 1640 (H. 1050) da Halep, 1641 (H. 1051) de Şam, 1644 (H. 1054) de İstanbul kadısı olmuştur. Zamanının namlı tâlik hattatlarından olan efendinin İstanbul kadılığını kaydederken Naima “Pençegirlikte pehlivan ve taliknüvislikte nadirülakran idi” tabirini kullanır. 1649 (H. 1059) da Anadolu Kadıaskeri, 1651 (1062) de Rumeli Kadıaskeri tayin edildi. 1654 (H. 1065) de de, İbşir Paşanın felâketine sebep olan Sipahi ihtilâlinde Ebusaid Efendi yerine Şeyhülislâm oldu. Naima bu tayin münasebeti ile de şu satırları yazar: “Hüsamzade Abdürrahman Efendi saraya çağrıldıkta dûrendiş ve âkil adam olmakla istifa ve itizar eyledi. Tekrar hattı davetle Çavuşbaşı geldikte varup huzuru hümayunda beyaz sof samur hil’at ilbas olunup Şeyhülislâm nasbettiler”. Tulumcuzadenin müftülüğü ancak on bir ay sürdü. 1655 (H. 1066) Çınar vak’asında, ihtilâlcilere karşı Padişah ile Müsahib ağaları korumak kastile ihtilâlcilerin istediği ayak divanına mâni olmağa çalışmış, muvaffak olamayınca da, Sipahi ve Yeniçerilerin nefret ve intikamına hedef olacağını bildiği için hükümdardan kendisine Kudüs Kadılığı ihsanile müftülükten affını rica etmiş, saraya sadakatinden ötürü istediği derhal kabul edilerek İstanbuldan uzaklaşmıştır. Tulumcuzade bir daha payitahta dönmemiş, 1669 (H. 1080) da Mısırda ölmüştür. (B. : Çınar vak’ası ve Abdullah Ağa, Sipahi Kara). Bibl. : Râşid Tarihi, I; İlmiye salnâmesi.