HASAN EFENDİ (Zülâlî) – Onsekizinci Yüzyıl müderrislerinden ;1730 da dellâk arnavud asıllı Patrona Halil'in liderlik ettiği çıplak ayaklılar ihtilâlinde Halil ve ayakdaşlarını sadırazam Nevşehirli Damad İbrahim Paşaya karşı ayaklanmaya teşvik edenlerden.ASlen kendisi de arnavuddur,Deli Hüseyin Paşanın en yakın adamı ve silâhdarı Delvine kazasının Aydonat kasabasından Ali Ağanın oğludur,1664-1665 arasında İstanbulda doğmuş,küçük yaşda pâdişah sarayına verilerek sarayda tahsil ve terbiye görmüş,1099(1687-1688) da saraydan müderrislikle çırağ edilmişdi,ve Galatasarayı Acemioğlanlar Kışla Mektebi medreseye tahvil edildiğinde meslekhayatına orada başladı.Süleymaniye müderrisliğine kadar yükseldi,1125 (1713) de Haleb Kadısı,1131 (1718-1719) de Bursa kadısı oldu.Mirzâzâde Sâlim Efendinin kendi adına nisbetle anılan şuerâ tezkiresini tamamladığı 1134(1721-1722) de kadılıkdan azledilmiş bulunuyordu.O tezkirede “Delvineli Ali Ağa nam dillîri sühanperverin püseri necâbet eseri” diye övülmüşdür. Gencliğinde şiir ile meşgul olmuşdur,“Zülâlî” şiirlerinde kullandığı mahlasıdır,sonradan lakab yerine kullanılmışdır.Şiirleri ortanın çok üstündedir : Marîzi aşk olanı derdi dilrübâ yoklar Kişiyi vakti zarûretde âşînâ yoklar Zülâlî olma sakın feyzi subhdan gaafil Seherde goncei nüşküfteyi sabâ yokla...

HASAN EFENDİ (Zülâlî) – Onsekizinci Yüzyıl müderrislerinden ;1730 da dellâk arnavud asıllı Patrona Halil'in liderlik ettiği çıplak ayaklılar ihtilâlinde Halil ve ayakdaşlarını sadırazam Nevşehirli Damad İbrahim Paşaya karşı ayaklanmaya teşvik edenlerden.ASlen kendisi de arnavuddur,Deli Hüseyin Paşanın en yakın adamı ve silâhdarı Delvine kazasının Aydonat kasabasından Ali Ağanın oğludur,1664-1665 arasında İstanbulda doğmuş,küçük yaşda pâdişah sarayına verilerek sarayda tahsil ve terbiye görmüş,1099(1687-1688) da saraydan müderrislikle çırağ edilmişdi,ve Galatasarayı Acemioğlanlar Kışla Mektebi medreseye tahvil edildiğinde meslekhayatına orada başladı.Süleymaniye müderrisliğine kadar yükseldi,1125 (1713) de Haleb Kadısı,1131 (1718-1719) de Bursa kadısı oldu.Mirzâzâde Sâlim Efendinin kendi adına nisbetle anılan şuerâ tezkiresini tamamladığı 1134(1721-1722) de kadılıkdan azledilmiş bulunuyordu.O tezkirede “Delvineli Ali Ağa nam dillîri sühanperverin püseri necâbet eseri” diye övülmüşdür. Gencliğinde şiir ile meşgul olmuşdur,“Zülâlî” şiirlerinde kullandığı mahlasıdır,sonradan lakab yerine kullanılmışdır.Şiirleri ortanın çok üstündedir : Marîzi aşk olanı derdi dilrübâ yoklar Kişiyi vakti zarûretde âşînâ yoklar Zülâlî olma sakın feyzi subhdan gaafil Seherde goncei nüşküfteyi sabâ yoklar 1730 ihtilâlini “küffârı taklid ile din elden gitti..müslime avretler açılır,saçılır bir gören soran olmaz..” gibi âmiyâne sözlerle körükleyenlerin en başında bulunan Zülâlî Hasan Efendi,Patrona ve ayakdaşları tepelendikden sonra evvelâ ilmiye mesleğinden çıkarılmış,mirimiranlık(paşalık) verilerek sürgüne gönderilmiş ve namı,nişanı kaybolmuşdur.Bindirildiği gemide idam olunarak cesedinin denize atıldığı kanısındayız (B.:Halil,Patrona,cild ,sayfa ;İbâdî,Âşık;İbrahim Paşa,Nevşehirli Damad).