HABİB EFENDİ (Mirza) – Muallim, şâir, mütercim ; aslı İranlıdır , 1251 (1835 – 1836) de İzfehanda doğdu; muhâfazakar bir memur olan babası ile geçinemedi ; serbest fikirli olduğundan İranda medrese tahsili yaparken önce İsfahandan Tahrana, oradan da, o zamanların bir Osmanlı vilâyet merkezi olan Bağdada gitti , dört sene kadar edebiyat ve fıkıh tahsil etti , Tahrana döndü, fakat serbest fikirli , istibdada karşı olduğu için şübheli adamlardan sayılırdı , hatta Nâzirüddin şâhı devirmek için çalışan gizli bir cemiyete girdi, şiddetle arası iken 1283 (1866-1867) de 31-32 yaşlarında Türkiyeye kaçdı ve hududu yaralı olarak geçebildi. İstanbula geldi. O zamanlar henüz efendilik ile anılan Vefik Paşa ile tanışdı (B.: Ahmed Vefik Paşa , cild 1, sayfa 477) ve onun tarafından Âli Paşaya takdim edildi (B.: Âli Paşa, cild 2, sayfa 690) , her ikisi tarafından himâye edildi , Galatasarayı Mektebi Sultânisi farsca ve arabca muallimliğine tâyin edildi.Ali Süâvi vak’asından sonra Galatasarayı Sultanisinde mualliklerinden alınarak Maarif Nezâreti Encümeni Teftiş ve Muayene azalığına tâyin edildi ve osmanli tâbiyetine girdi , bir ara Dârüşşefakada da muallimlik yapdı , farsça ve fransızca okuttu. 1309 1893 de bir sinir hastalığının tedâvisi için gittiği Bursada öldü ve orada İranlılar kabristanına...

HABİB EFENDİ (Mirza) – Muallim, şâir, mütercim ; aslı İranlıdır , 1251 (1835 – 1836) de İzfehanda doğdu; muhâfazakar bir memur olan babası ile geçinemedi ; serbest fikirli olduğundan İranda medrese tahsili yaparken önce İsfahandan Tahrana, oradan da, o zamanların bir Osmanlı vilâyet merkezi olan Bağdada gitti , dört sene kadar edebiyat ve fıkıh tahsil etti , Tahrana döndü, fakat serbest fikirli , istibdada karşı olduğu için şübheli adamlardan sayılırdı , hatta Nâzirüddin şâhı devirmek için çalışan gizli bir cemiyete girdi, şiddetle arası iken 1283 (1866-1867) de 31-32 yaşlarında Türkiyeye kaçdı ve hududu yaralı olarak geçebildi. İstanbula geldi. O zamanlar henüz efendilik ile anılan Vefik Paşa ile tanışdı (B.: Ahmed Vefik Paşa , cild 1, sayfa 477) ve onun tarafından Âli Paşaya takdim edildi (B.: Âli Paşa, cild 2, sayfa 690) , her ikisi tarafından himâye edildi , Galatasarayı Mektebi Sultânisi farsca ve arabca muallimliğine tâyin edildi.Ali Süâvi vak’asından sonra Galatasarayı Sultanisinde mualliklerinden alınarak Maarif Nezâreti Encümeni Teftiş ve Muayene azalığına tâyin edildi ve osmanli tâbiyetine girdi , bir ara Dârüşşefakada da muallimlik yapdı , farsça ve fransızca okuttu. 1309 1893 de bir sinir hastalığının tedâvisi için gittiği Bursada öldü ve orada İranlılar kabristanına defnedildi. Arabca, fransızca ve Türkçenin bütün kurallarına ana dili kadar vâkıfdı; kuvvetli bir kaleme sâhibdi ; iran üzerine mizâhi acı bir tenkid olan “Hacı Baba Isfahân” isimli eserini Hindistanda Bombayda bastırmışdı ; bâzı şiirlerini Ahter mecmuasında yayımladı. Diğer başlıca eserleri şunlardır : “Düstûri Sühan”, “Debistânı Pâris”, “Rehnümâyi Fârizi”, “Hat ve Hattâtin”, “Merdümgiriz” (Molière’in Le misantrope isimli komedisinin manzum adaptasyonu”. Şu beyit bir gâzelindendir , kelime oyunları, lisan hocalığı hüviyetinin şâir şahsiyetine galebe ettiğini gösterir : Açmış dili firâkına bir dürlü yâre yâr Âhü figarım eylemez ol işvekâre kâr Bib.: Türk Ansiklopedisi ; M.Kemal İnal, Son Asır Türk Şâirleri :