Onyedinci asır başında yaşamış ulemadan; Çivizadeden mezun olarak Kasımpaşa, Semaniye, Şehzade, Süleymaniye, Manisada Sultan Murad medreselerinde müderrislik etti, Şam, Bursa ve Mısır kadılıklarında bulundu, 1602 (1011) de İstanbul kadısı oldu, ve ayni yılın zilhiccesinde de tekaüt edildi; üç yıl sonra da öldü (1605 = 1014), Sarıkiraz mescidi mezarlığına gömüldü. İffet ve istikametile meşhurdu. Vazifesinde gayet titizdi; Mısıra giderken, bindiği kadirganın kürekci esirlerine şarap içirtmemesi Mısırda da meş’alecilerin “Ya leylî” diye bağırmalarını yasak etmesi gibi garip halleri dillere destan olmuş idi; öyle ki, İstanbul halkı, Abdülvehhab Efendinin büyük şehirde de buna benzer neler yapacağını âdeta heyecanlı bir merak ile beklemişti.