HAMZA (Kayıkcı Kara) – Geçen asır sonunda kibar bir âilenin yalı halkından ve Karadeniz boyu uşaklarından şehbaz bir güzel delikanlı ; pek çok emsâli gibi,yaşlıca bir dul olan hanımefendisinin gönlüün çelmiş, onun oynaşı olmuşdur. Hanımın ağzından yazılmış aşağıdaki kıt'alar Üsküdarlı Âşık Râzinindir : Elbet efendim elbet,teşrîfin câna minnet Ben hanımım sen uşak,hâşâ ne münâsebet Sen benim pırpırıdan şehbazım oynaşımsın Ben de senin câriyen ey tûtii muhabbet Kâhya kâmil kişidir,görse de görmezlenir Her şeyi bilse dahi korkma sen bilmezlenir Mâbeyinden hareme geçerken sen civanım Yoluna çıkmış olsa edebinden gizlenir Daya Hâtun tenbihli,dilsizdir Kalfa Hanım Korkma dal sen hareme a benim bıçkın canım O güzel iri kıyım çıplak ayaklarınla Kırk basamak merdiven seninçün üç beş adım Baygınlıklar geçirir bu muntazir câriyen A benim laz çapkınım menem diger nîst deyen Kara yağız zeberdest hâli vahşetde pelenk Hamlacılara mahsus don ile gömlek giyen Ne de hoş açar seni belindeki al kuşak A benim laz çapkınım Kara Hamzam toy uşak Gümrah saçlar üstünde fesleğen saksısı fes Gözlerimi çekecek elbet üstüne şıpşak Bundan sonra câriyen yıkasın ayaklarnı Senin güzel pençenin o yesin dayaklarnı Sen kürek çeker iken işmarlı bakışların Kürüklerdi içinde aşkın iştiyaklarnı Vâsıf HİÇ