HAMPURSUM (Simkeş) – Geçen asır sonlarında yaşamış ve güzelliği ile şöhret bulmuş bir ermeni genci ;Benli Takuhi'nin umumhânesi sermâyelerinden Maryam adında bir kıza âşık olmuş,ve ondan gördüğü ağır bir hakaaretden gelen teessürle bir gece kendisini Kumkapu açıklarında kayıkdan denize atarak intihar etmişdir ; vak'a “Mahzûnî” mahlasını kullanan ve asıl adı bilinmeyen yine ermeni asıllı bir halk şâiri tarafından şu destanda nakledilmişdir : Sırmakeş güzelim Hamparsum oğlan Nicee gönül evi eyledi talan Bugün o sîm endam fettan tâzeden Bir soluk resimdir geriye kalan Benli Takuhinin yosması Maryam Oynaşır oğlanla şöyle bir eyyam Atarmış her gece o kahbe yalan Ben sana haşredek dermiş doyamam Bir akşam kapudan kovulur civan Ayaklar altında hep ahdü peyman Türlü hakaareti burda sayamam Hem ırza namusa dâir de buhtan Gider meyhâneye Hamparsum canım Körkütük sarhoş olur civanım Ayağın öperken cümle uşşâkı Derki azad idem şu kuşca canım Gece yarısından sonra o dilber Mecburu Balıkcı Agop beraber Denize açılır o şâhı hüban Sabahı duyuldu o kara haber Önce kayıkda da çakılmış bâde Şahdan muhabbete ferman müsaade Agob mestü bîhuş hâbı gafletde Başlamışdır neden sonra feryâde Hampursum tüm uryan yaturken sâkin Balıkcıyı dikiz idermiş lâkin Tâ ki karârını icrâ ettikde Halâsı Agobca ol...

HAMPURSUM (Simkeş) – Geçen asır sonlarında yaşamış ve güzelliği ile şöhret bulmuş bir ermeni genci ;Benli Takuhi'nin umumhânesi sermâyelerinden Maryam adında bir kıza âşık olmuş,ve ondan gördüğü ağır bir hakaaretden gelen teessürle bir gece kendisini Kumkapu açıklarında kayıkdan denize atarak intihar etmişdir ; vak'a “Mahzûnî” mahlasını kullanan ve asıl adı bilinmeyen yine ermeni asıllı bir halk şâiri tarafından şu destanda nakledilmişdir : Sırmakeş güzelim Hamparsum oğlan Nicee gönül evi eyledi talan Bugün o sîm endam fettan tâzeden Bir soluk resimdir geriye kalan Benli Takuhinin yosması Maryam Oynaşır oğlanla şöyle bir eyyam Atarmış her gece o kahbe yalan Ben sana haşredek dermiş doyamam Bir akşam kapudan kovulur civan Ayaklar altında hep ahdü peyman Türlü hakaareti burda sayamam Hem ırza namusa dâir de buhtan Gider meyhâneye Hamparsum canım Körkütük sarhoş olur civanım Ayağın öperken cümle uşşâkı Derki azad idem şu kuşca canım Gece yarısından sonra o dilber Mecburu Balıkcı Agop beraber Denize açılır o şâhı hüban Sabahı duyuldu o kara haber Önce kayıkda da çakılmış bâde Şahdan muhabbete ferman müsaade Agob mestü bîhuş hâbı gafletde Başlamışdır neden sonra feryâde Hampursum tüm uryan yaturken sâkin Balıkcıyı dikiz idermiş lâkin Tâ ki karârını icrâ ettikde Halâsı Agobca olmasın mümkin Kayıkdan deryâya atmış kendini Cinnet gelüp yıkmış akıl bendini Lahzada denize kaynayup gitmiş Beğendin mi Maryam rospu fendini Tarih doksan sekiz bu felâkete Kendisine kendi kıyan âfete Takuhi karının yosması Maryam Layıkdır haşredek dâim lânete Melek sîmâ tesvir kaldı yâdigâr Kendi gaaib oldu gitti âşikâr Ölenle ölünmez demiş ulular Doğrudur efendim ne lâzım inkâr Yârim Hamparsumu destan eyledim Ammâ yenisini heman peyledim Gitti sırmakeşim nakkaşım geldi Âşık Mahzûniye Yervant'tı nedim Bedros NİŞANYAN