HAMMAL BABA – 1890 ile 1895 arasında Büyük Kapalı Çarşıda Zincirli Hanın bir odasında oturur,o tarihlerde altmış yaşlarında bir kızılbaş kalender ;odası,her gece içinde dört beş can barınır bir tekke gibiydi; barınanlar belli kişiler değildi,fakat dâimâ genc hammallardı,kendisi de hammalların şeyhi geçinirdi.Şâribülleylü ven nehâr bir ayyaşdı,şarab içerdi,esrar kullanırdı . Erzurumlu Âşık İbrahimin Hammal Baba için iki manzumesi vardır,birinde överek hicvetmişdir : şöyle övmüşdür Hammal Baba Hammal Baba , Geldim sana hû merhaba.. Bulamazsın benim gibi , İstanbulda bir mal Baba ! El ayağım,kaşım gözüm , Sünbül,zanbak,salkım üzüm ; Bende elma,bende hunnab, Hazreti Cânâna sözüm . Kitâbı aşk ezberledim ; Ayaklarmı mühürledim , Ben çıplağım,sen kalender, Canın oldum Babam dedim. Hammal Babam yak çabuğu , Al karşına bu kopuğu, İşte sana oldum köçek, Göçekde gör sen topuğu . Güzel tekken han odası , Güzel canlarla dolası; Çehre güzel,endam güzel , Babamızın göz cilâsı . Gün doğdu işte merhaba, Uyku bize haram baba, Şimdi sen gel uyut artık, Gönüldeki çıram baba . İkinci manzumesi ağır hicviyedir : Yatağına iti bağla, Kaçmazsa gel dilim dağla ; Kaçamazsa eger o it, Sen o hayvancığa ağla . Gözün açar bâde çakar, Üstü başı pis pis kokar, Yakasında bir dizi bit Külâhına çiçek taka...

HAMMAL BABA – 1890 ile 1895 arasında Büyük Kapalı Çarşıda Zincirli Hanın bir odasında oturur,o tarihlerde altmış yaşlarında bir kızılbaş kalender ;odası,her gece içinde dört beş can barınır bir tekke gibiydi; barınanlar belli kişiler değildi,fakat dâimâ genc hammallardı,kendisi de hammalların şeyhi geçinirdi.Şâribülleylü ven nehâr bir ayyaşdı,şarab içerdi,esrar kullanırdı . Erzurumlu Âşık İbrahimin Hammal Baba için iki manzumesi vardır,birinde överek hicvetmişdir : şöyle övmüşdür Hammal Baba Hammal Baba , Geldim sana hû merhaba.. Bulamazsın benim gibi , İstanbulda bir mal Baba ! El ayağım,kaşım gözüm , Sünbül,zanbak,salkım üzüm ; Bende elma,bende hunnab, Hazreti Cânâna sözüm . Kitâbı aşk ezberledim ; Ayaklarmı mühürledim , Ben çıplağım,sen kalender, Canın oldum Babam dedim. Hammal Babam yak çabuğu , Al karşına bu kopuğu, İşte sana oldum köçek, Göçekde gör sen topuğu . Güzel tekken han odası , Güzel canlarla dolası; Çehre güzel,endam güzel , Babamızın göz cilâsı . Gün doğdu işte merhaba, Uyku bize haram baba, Şimdi sen gel uyut artık, Gönüldeki çıram baba . İkinci manzumesi ağır hicviyedir : Yatağına iti bağla, Kaçmazsa gel dilim dağla ; Kaçamazsa eger o it, Sen o hayvancığa ağla . Gözün açar bâde çakar, Üstü başı pis pis kokar, Yakasında bir dizi bit Külâhına çiçek takar . Mastorlukda yok menendi , Dalga dumandır kemendi , İgfâl ider mürşidim der, Şekaavetde dağ levendi . Hazreti Cânandır adı , Canlarıdır ağız tadı , Derki :“Sözüm pir sözüdür , Arasatda benim kadı !..” Derki :“İhsan gelir gider , Ot gibidir biter,yiter; Cennet dünyâ,hayat rüyâ , Ahret için etme keder ” “Cümle burda Huri Gilman, İç şarabı durma heman, Canım benim,gülüm benim, Ben nakşına oldum hayran..” Put yapmışdır tapar cana, Sabahadek yana yana , Safsatadan hikmet okur, Hammal Baba hammalına.. İsyanları buram buram, Bilmez nedir helâl haram, Âşık İbrahim kes sözü, Cehenneme kütük babam .