Onaltıncı asır ulemasından, Üçüncü Muradın Şehzadeliği zamanından başimamı, cülûsunda da ayni vazife ile İstanbula beraber getirmiştir. Devrinde İstanbulun büyük nüfuz sahibi simalarından olmuştu, ilmi yüksek değildi, fakat halkcıl bir adamdı; garip, tuhaf halleri ve fevkalâde taassubu ile meşhurdur. Kasımpaşa üstünde bir islâm mahallesinin yanında Musevî meşatlığı varmış, Abdülkerim Efendi bunu kaldırmağa niyet etmiş, bir mescit inşaası için lâzım gelen her şeyi tedarik ettikten sonra bir gece binlerce Kasımpaşalı ile meşatlığa gitmiş, bütün mezar taşlarını kaldırtmış, bir taraftan da sabaha kadar ahşap bir mescit yaptırarak sabah namazını da, mâ’bedin içine sığmayıp bütün o bayırı kaplayan kalabalık bir cemaatle kılmıştı. Musevîler ertesi gün Divanı Hümayun’a şikâyet etmişler, mesele İmam Efendi’den sorulmuş, o da: “Orada; mescidi şerif vardır, mescit yanında meşatlık olmaz, meşatlık için de mescit yıkılamaz” cevabını vermişti. Divanı Hümayun da İmam Efendinin bu emri vâkii karşısında Musevîlere nakli kuburdan başka yapılacak bir şey bulunmadığını bildirmişti. (B. : Yeldeğirmeni mescidi). Bir ara Yahudiler nârenci destar ile mollalara benziyen sarık sarmağa başlamışlar, sabah ve akşam alacalığında müslümandan farkedilmez olmuşlardı; Abdülkerim Efendi nüfuzunu kulllanarak yahudi...

Onaltıncı asır ulemasından, Üçüncü Muradın Şehzadeliği zamanından başimamı, cülûsunda da ayni vazife ile İstanbula beraber getirmiştir. Devrinde İstanbulun büyük nüfuz sahibi simalarından olmuştu, ilmi yüksek değildi, fakat halkcıl bir adamdı; garip, tuhaf halleri ve fevkalâde taassubu ile meşhurdur. Kasımpaşa üstünde bir islâm mahallesinin yanında Musevî meşatlığı varmış, Abdülkerim Efendi bunu kaldırmağa niyet etmiş, bir mescit inşaası için lâzım gelen her şeyi tedarik ettikten sonra bir gece binlerce Kasımpaşalı ile meşatlığa gitmiş, bütün mezar taşlarını kaldırtmış, bir taraftan da sabaha kadar ahşap bir mescit yaptırarak sabah namazını da, mâ’bedin içine sığmayıp bütün o bayırı kaplayan kalabalık bir cemaatle kılmıştı. Musevîler ertesi gün Divanı Hümayun’a şikâyet etmişler, mesele İmam Efendi’den sorulmuş, o da: “Orada; mescidi şerif vardır, mescit yanında meşatlık olmaz, meşatlık için de mescit yıkılamaz” cevabını vermişti. Divanı Hümayun da İmam Efendinin bu emri vâkii karşısında Musevîlere nakli kuburdan başka yapılacak bir şey bulunmadığını bildirmişti. (B. : Yeldeğirmeni mescidi). Bir ara Yahudiler nârenci destar ile mollalara benziyen sarık sarmağa başlamışlar, sabah ve akşam alacalığında müslümandan farkedilmez olmuşlardı; Abdülkerim Efendi nüfuzunu kulllanarak yahudilere mor veya kırmızı çuhadan takke giymek mecburiyetini koydurtmuştu. Eskiden gemiciler maymun beslerlerdi, bu hayvanlar, direklerin tepesine tırmanarak açık denizde korsan gözlerlerdi. Tophaneden Tersaneye kadar bütün Galata sahili de gemi inşa ve teçhiz malzemesiyle gemiciliğe lâzım eşya ve âletlerin satıldığı mağaza ve depolarla kaplıydı; bu arada Azapkapıdaki Sokollu Mehmed Paşa camiinin yanında da maymuncu dükkânları vardı. İmam Abdülkerim Efendi ise “lehv âletidir” dediği bu hayvanın düşmanıydı, bir gün de etrafına topladığı adamlarla maymuncuları bastı, bu zavallı hayvanlardan bulabildiği kadarını civardaki ağaçlara astırarak idam ettirdi; halk da kendisine haklı olarak “Maymunküş Efendi” lâkabını taktı. Kazaskerlik pâyesine kadar yükselen Abdülkerim Efendi 1593 (H. 1002) de öldü; kabri Eyyubda, Kasımçavuş mahallesindedir.