Onaltıncı asır sonları ulemasındandır; İstanbul halkı ağzında “Vâiz Emir” ve “İştibli Efendi” diye meşhur idi. Gençliğinde Kınalızade Ali Efendiye danişmend olmuş, Kınalızadenin Şam Kadılığında da beraber gitmişti; Şamda seyahat arzusuna kapılmış, Yemen’e kadar Arabistanı dolaşmış, Hicazda kibarı meşayihten Yusuf Kürdî ile tanışarak Melâmîliğe girmiş; hac dönüşünde bir ara doğduğu toprak olan İştibde oturmuş, sonra Sofyaya giderek meşhur Şeyh Kurd Efendiye intisab etmiş, oradan İstanbula gelerek Selâtin camilerinin vâizleri arasına kabul edilmiş, Sokollu Mehmed Paşa tekkesine Şeyh olmuş, 1699 (H. 1011) yılında şeyhülharem olarak tekrar Hicaza gitmiş, dönüşünden az sonra da 1703 (1015) yılında ölmüştür. Kabri Sokollu Mehmed Paşa camii mezarlığındadır. Hadis ve tefsirde devrinin en derin âlimlerinden idi; vâazlarında halk, kürsüsüne tezkireler koyarak müşkül meseleler sorar, Efendi de onlara gayet zarif nükte ve lâtifelerle cevaplar verirdi. İştiblinin tezkire cevapları İstanbulda o kadar büyük bir alâka uyandırmıştı ki, bazı zürefa vâaz bitinceye kadar Süleymaniye kahvehanelerinde oturur, tezkire cevapları başlayınca camie girerlerdi. Vâazlarında bazı ricali tenkit ettiğinden bir iki defa sürgüne gönderilmiş idi. Tâzerûlara karşı da meyli fazlaca imiş, hemen daima halvethanesinde ...

Onaltıncı asır sonları ulemasındandır; İstanbul halkı ağzında “Vâiz Emir” ve “İştibli Efendi” diye meşhur idi. Gençliğinde Kınalızade Ali Efendiye danişmend olmuş, Kınalızadenin Şam Kadılığında da beraber gitmişti; Şamda seyahat arzusuna kapılmış, Yemen’e kadar Arabistanı dolaşmış, Hicazda kibarı meşayihten Yusuf Kürdî ile tanışarak Melâmîliğe girmiş; hac dönüşünde bir ara doğduğu toprak olan İştibde oturmuş, sonra Sofyaya giderek meşhur Şeyh Kurd Efendiye intisab etmiş, oradan İstanbula gelerek Selâtin camilerinin vâizleri arasına kabul edilmiş, Sokollu Mehmed Paşa tekkesine Şeyh olmuş, 1699 (H. 1011) yılında şeyhülharem olarak tekrar Hicaza gitmiş, dönüşünden az sonra da 1703 (1015) yılında ölmüştür. Kabri Sokollu Mehmed Paşa camii mezarlığındadır. Hadis ve tefsirde devrinin en derin âlimlerinden idi; vâazlarında halk, kürsüsüne tezkireler koyarak müşkül meseleler sorar, Efendi de onlara gayet zarif nükte ve lâtifelerle cevaplar verirdi. İştiblinin tezkire cevapları İstanbulda o kadar büyük bir alâka uyandırmıştı ki, bazı zürefa vâaz bitinceye kadar Süleymaniye kahvehanelerinde oturur, tezkire cevapları başlayınca camie girerlerdi. Vâazlarında bazı ricali tenkit ettiğinden bir iki defa sürgüne gönderilmiş idi. Tâzerûlara karşı da meyli fazlaca imiş, hemen daima halvethanesinde sîne bülbülü bir hizmetkâr bulundururmuş.