HALKALI SULARI – Yüzyıllar boyunca büyük İstanbul şehrinin günlük hayatında Kerkçeşme Suları kadar önemli yeri olmuş sulardır.Şehrin yüksek mevkîlerindeki selâtin camileri ile bâzı vezirlerin dinî tesisleri için akıtılmış muhtelif kaynak sularının toplantı yeri Halkalı Köyü civârında bulunduğu için tümü “Halkalı Suları” diye adlandırılmışdır.Bu sular şöylece sıralandırılır : “Fatih Suyu”(Turunçluk ve Şadırvan Suları),“Mahmudpaşa Suyu”,“Sultan Bayazıd Suyu”,“Koca Mustafa Paşa Suyu”,“Süleymaniye Suyu”,“Mihrimah Sultan Suyu”,“Ebüssuud Suyu”,“Cerrah Paşa Suyu”,“Sultan Ahmed Suyu”,“Köprülü Mehmed Paşa Suyu”,“Lâleli Suyu”,“Hekimoğlu Ali Paşa Suyu”,“Nuruosmâniye Suyu”,“İkinci Sultan Mahmud Suyu” (Beylik Su),“Saray Çeşmeleri Suyu ”. Halkalı Sularının kaynakları ve şehre geliş şebekeleri vaktiyle tamamen hâli,iskân edilmemiş arâzide bulunuyordu.Künkler içinden akarak kirlenmiyorlardı.Sultan Abdülmecid zamanında “Mihekül Miyak” adında bir eser yazmış olan Mehmed Hafid Efendi bu suları çok övmüşdür. 1940-1946 rasına kadar bu suların kaynaklarındaki günlük verimi 4-5 bin ton olup şehre ancak yerısı gelebiliyordu.Kaynak ve şebekelerinde yıkıntılar oldu,şehir içindeki künkleri de yeni yapılar binâlar altında kaldı,o binâların pislik çukurları ile temas ederek temiz vasfı tamamen bozuldu,ve son...

HALKALI SULARI – Yüzyıllar boyunca büyük İstanbul şehrinin günlük hayatında Kerkçeşme Suları kadar önemli yeri olmuş sulardır.Şehrin yüksek mevkîlerindeki selâtin camileri ile bâzı vezirlerin dinî tesisleri için akıtılmış muhtelif kaynak sularının toplantı yeri Halkalı Köyü civârında bulunduğu için tümü “Halkalı Suları” diye adlandırılmışdır.Bu sular şöylece sıralandırılır : “Fatih Suyu”(Turunçluk ve Şadırvan Suları),“Mahmudpaşa Suyu”,“Sultan Bayazıd Suyu”,“Koca Mustafa Paşa Suyu”,“Süleymaniye Suyu”,“Mihrimah Sultan Suyu”,“Ebüssuud Suyu”,“Cerrah Paşa Suyu”,“Sultan Ahmed Suyu”,“Köprülü Mehmed Paşa Suyu”,“Lâleli Suyu”,“Hekimoğlu Ali Paşa Suyu”,“Nuruosmâniye Suyu”,“İkinci Sultan Mahmud Suyu” (Beylik Su),“Saray Çeşmeleri Suyu ”. Halkalı Sularının kaynakları ve şehre geliş şebekeleri vaktiyle tamamen hâli,iskân edilmemiş arâzide bulunuyordu.Künkler içinden akarak kirlenmiyorlardı.Sultan Abdülmecid zamanında “Mihekül Miyak” adında bir eser yazmış olan Mehmed Hafid Efendi bu suları çok övmüşdür. 1940-1946 rasına kadar bu suların kaynaklarındaki günlük verimi 4-5 bin ton olup şehre ancak yerısı gelebiliyordu.Kaynak ve şebekelerinde yıkıntılar oldu,şehir içindeki künkleri de yeni yapılar binâlar altında kaldı,o binâların pislik çukurları ile temas ederek temiz vasfı tamamen bozuldu,ve son yıllarda şehir içinde akmalarına sağlık makamlarınca son verildi,(Mecrânın pis çukurlardan tecrîdi,şebekenin gereği gibi tâmiri yerine,çok kolay olan suyun akıtılmaması tedbiri sonunda da,Türk İstanbulun bir hususiyeti olan büyüklü küçüklü pek çok çeşme susuz kaldı,kör çeşme oldular,ve harab oldular). Dr.Saadi Nâzım NİRVEN