HÂLİS EFENDİ (Yusuf)– Yazar,şâir,Bâbıâlî Terceme Kalemi mütercimlerinden;Akkâda Osmanlı Devletine isyan etmiş Tâhir Ömer'in torunlarından,ünlü dîvan şâiri Enderunlu Fâzıl Beyin kardeşi oğlu ;1805 de İstanbulda doğdu,çocuk sayılacak yaşda kâtiblikle girdiği Bâbıâli kalemlerinden yetişdi,fransızca öğrendi, 1833 de Namık Paşanın Londra büyükelçiliğinde başkâtib olarak Londraya gittti,memlekete döndükden sonra,Tunus ve Trabulus Şam'da iki muvakkat memuriyeti hâric,bütün ömrü Bâbıâlî Terceme Kaleminde geçdi,ordadan İkinci mütercim iken 1873 de tam maaşla emekliye ayrıldı,1882 de vefat etti,Eyyubsultanda defnedildi. Şiirleri dîvan hâlinde toplanmamışdır,dağılmış,kaybolmuşdur,zamanının değerli şâirlerinden olduğunu şu gazeli gösterir : Bülbül misâl gül yüzünü andım ağladım Mânendi gonca kanlara boyandım ağladım Bir şem'i meclis oldum ol câcâne dün gice Tâ sûbh olunca hâlime hep yandım ağladım Göz kaane kaane ağlamağa teşne dil idi Hûni sirişki hasret ile kandım ağladım Zevki visâle almış idim yâri koynuma Rü'yâ görmüşüm meğer uyandım ağladım Düşdü gözümden eşk düri îtibâr veş Hâlis o şûhi rahmidecek sandım ağladım (Fatin Tezkiresinden) Dört basılmış risâlesi vardır,kendine has çeşnide kitabcıklardır,onlardan biri “Miftâhi Lisan” dır,alfabetik sıra gözetilmeden manzum olarak yazılm...

HÂLİS EFENDİ (Yusuf)– Yazar,şâir,Bâbıâlî Terceme Kalemi mütercimlerinden;Akkâda Osmanlı Devletine isyan etmiş Tâhir Ömer'in torunlarından,ünlü dîvan şâiri Enderunlu Fâzıl Beyin kardeşi oğlu ;1805 de İstanbulda doğdu,çocuk sayılacak yaşda kâtiblikle girdiği Bâbıâli kalemlerinden yetişdi,fransızca öğrendi, 1833 de Namık Paşanın Londra büyükelçiliğinde başkâtib olarak Londraya gittti,memlekete döndükden sonra,Tunus ve Trabulus Şam'da iki muvakkat memuriyeti hâric,bütün ömrü Bâbıâlî Terceme Kaleminde geçdi,ordadan İkinci mütercim iken 1873 de tam maaşla emekliye ayrıldı,1882 de vefat etti,Eyyubsultanda defnedildi. Şiirleri dîvan hâlinde toplanmamışdır,dağılmış,kaybolmuşdur,zamanının değerli şâirlerinden olduğunu şu gazeli gösterir : Bülbül misâl gül yüzünü andım ağladım Mânendi gonca kanlara boyandım ağladım Bir şem'i meclis oldum ol câcâne dün gice Tâ sûbh olunca hâlime hep yandım ağladım Göz kaane kaane ağlamağa teşne dil idi Hûni sirişki hasret ile kandım ağladım Zevki visâle almış idim yâri koynuma Rü'yâ görmüşüm meğer uyandım ağladım Düşdü gözümden eşk düri îtibâr veş Hâlis o şûhi rahmidecek sandım ağladım (Fatin Tezkiresinden) Dört basılmış risâlesi vardır,kendine has çeşnide kitabcıklardır,onlardan biri “Miftâhi Lisan” dır,alfabetik sıra gözetilmeden manzum olarak yazılmış fransızcadan türkçeye küçük bir lugattır,ilk beyitini alıyoruz,ve fransızca “Dieu”,“Cieux”,“Terre”,“Commencer”,“Toujour”,“Eternel”,“İnfini” kelimelerini türkce okunuşları ile yazıyoruz : Allah “Diyö”,gökler “siyö”,yer “ter”,“kommanse” ibtidâ , Dâim “tujur”,bâki “eternel”,“infini” intihâ. Diger risâleleri “Şehnâmei Osmânî”,“Kıyâfetnâmei Cedid”,“Sulhnâmei Hâlis ” isimlerini taşır.Meşrebce amıcasının tesiri altında kalmışdı (B.:Fâzıl Bey,Enderunlu ,cild 10,sayfa 5589 ) . Bibl.:İ.A.Gövsa,Türk Meşhurları ;M.K.İnal,Son Asır Türk Şâirleri.