Halime (Oğlan) – Geçen asır sonlarında yaşamış ve genc kızlığında sürtüklüğü, erkek canlılığı ile tanınmış ayak takımından bir kadın, "Oğlan" lakabını çarşı boylarında erkekler arasında pervâsızca dolaşmasından almış; gencliğinde aşırı derecede güzelliği ile meşhur İstanbul Gümrüğü hammallarından ve namlı tulumbacılardan Kürd Yakubun sevgili karısı idi, kopuk oğlanla sürtük kız devrin kalender meşreb halk şâirlerinden Nebil Kaptanın bir muzibliği ile evlenmişler ve evlendikden sonra sevişip fakirlik içinde mutlu olmuşlardı. Nebil Kaptan kıza hammal oğlanın ağzından manzum bir nâme tazmışdı, beş kıt'alık nâme şudur: Âşifte kâkülünü kaldır da bir altında Çapkınlıkdan kinâye çatılmış kaş görelim. Gerçe gümrah kâkülün cünbüşü de bir hoşdur, Nigâhı vahşetinle bir dânesin güzelim. Kimi Halim der sana, kimi Oğlan Halime, Bu kadar zulüm olmaz acı bir hâlime, Sokak sokak sürtersin, rezâletin türlüsü, Ama Şeytanın Kızı düşmeye gör elime. Kayıncı Güzelini başdan çıkaran sensin, Has Fırından tablakâr oğlan ayartan sensin, Yüz vermemiş Kahveci Güzeli çırak diye, Taşa tutup kahvenin camlarını kıran sensin. Arabacı sakadan yorgancıya varınca, Kaşlı gözlü eşbehler karınca kararınca, Kaçmıyor hiç gözünden seni âşifte seni, Rize de bir selâm çak varsın olsun yarımca. Nemiz eksik Halimem, bak ...

Halime (Oğlan) – Geçen asır sonlarında yaşamış ve genc kızlığında sürtüklüğü, erkek canlılığı ile tanınmış ayak takımından bir kadın, "Oğlan" lakabını çarşı boylarında erkekler arasında pervâsızca dolaşmasından almış; gencliğinde aşırı derecede güzelliği ile meşhur İstanbul Gümrüğü hammallarından ve namlı tulumbacılardan Kürd Yakubun sevgili karısı idi, kopuk oğlanla sürtük kız devrin kalender meşreb halk şâirlerinden Nebil Kaptanın bir muzibliği ile evlenmişler ve evlendikden sonra sevişip fakirlik içinde mutlu olmuşlardı. Nebil Kaptan kıza hammal oğlanın ağzından manzum bir nâme tazmışdı, beş kıt'alık nâme şudur: Âşifte kâkülünü kaldır da bir altında Çapkınlıkdan kinâye çatılmış kaş görelim. Gerçe gümrah kâkülün cünbüşü de bir hoşdur, Nigâhı vahşetinle bir dânesin güzelim. Kimi Halim der sana, kimi Oğlan Halime, Bu kadar zulüm olmaz acı bir hâlime, Sokak sokak sürtersin, rezâletin türlüsü, Ama Şeytanın Kızı düşmeye gör elime. Kayıncı Güzelini başdan çıkaran sensin, Has Fırından tablakâr oğlan ayartan sensin, Yüz vermemiş Kahveci Güzeli çırak diye, Taşa tutup kahvenin camlarını kıran sensin. Arabacı sakadan yorgancıya varınca, Kaşlı gözlü eşbehler karınca kararınca, Kaçmıyor hiç gözünden seni âşifte seni, Rize de bir selâm çak varsın olsun yarımca. Nemiz eksik Halimem, bak elime ayağıma, Hicâbından gül gibi kızarmış şu yanağıma, Endâmım levendâne, duman duman bıyıklar, Kendime gencim demem düşürmezsem ağıma. Ve şöyle bir adresle nâmeyi kıza yollamış: "Sâhibi nâme demir gülle topuk, tulumbacı kopuk, mahbubül kulûb gümrüklü Hammal Yâkub, sene 1317 (1896-1897) muharremül harâmı, kalmadı deli gönlümün sabru ârâmı, nâmemiz cevâbına intizar, el intizârı eşeddü minennâr, Sirkecide Vanlı Receb kahvesinde peyke üstünde yatarım, Oğlan Halimeye can atarım.." Kız nâmeyi alınca zabtiyeye baş vurur, "Nâmusuma iftira ile leke sürüyor" diye genc hammaldan dâvâcı olur, oğlanı alıp karakola getirirler, Yakubun kızdan ve nâmeden haberi yokdur, şaşırır ama kızı görür görmez sever, Halime: "Beni nikâhına alırsa dâvâmdan vez geçerim" der, zabtiye ebesine muayene olarak bâkire olduğunu isbat eder, Kürd Yakub da Oğlan Halime ile evlenir ve Küçükpazarda yerleşirler.