HALİL (Perişan) – Geçen asrın ilk yarısında yaşamış mânicilik ile meşhur bir halk şâiri ;gencliğinde dolmuş kayığında hamlacılık yapmış,1826 dan sonra ilk mahalle yangın tulumbacılığı teşkilâtı kurulurken o devrin tâbiri ile “Yangıncı” adı altında Balat Sandığında uşak,tulumbacı olmuş,hâne berduşâne bir hayat sürmüşdür,bir ara da hayvan alıp kesdirerek seyyar kasablık yapmışdır.Ne zaman öldüğü bilinmiyor. “Hayrâtiye” adı ile Halice ilk köprü yapıldığında bir dana almış,Tophâne mezbahasına kesdirmeye götürüyormuş,köprüden geçerken yula ipinden tuttuğu dana,anasının yanında yürüyen bir küçük kıza boynuz atmış,çocuk feryâdı koparınca halk Perişan Halilin etrâfına toplanmıy,o gaayet sâkin,Köprünün korkuluğu üstüne çıkıp oturmuş,elini kulağına götürerek “Hey..hey..” diye bir nâra attıkdan sonra şu mâniyi okumuş : Adam aman be dana Niçin vurdun sübyana Boynuzların budana Çıkdın artık gözümden Sizin olsun bu dana ! dedikden sonra dananın ipini çocuğun anasının eline verip kaçmış,gitmiş Şu iki kıt'a da Perişan Halilindir : Kaç elif mıkdarıysa uzun uzun ah çekdik Muhabbet tarlasına dânei hasret ekdik Sevdik fetâyi serkeş gözü kanlı güzeli Mecnunun kıssasını bir gecede hatmettik * Baş açık yalun ayak ben Perişan Halilim Hurşid misal uryanım bir nûr efşan Halilim ...

HALİL (Perişan) – Geçen asrın ilk yarısında yaşamış mânicilik ile meşhur bir halk şâiri ;gencliğinde dolmuş kayığında hamlacılık yapmış,1826 dan sonra ilk mahalle yangın tulumbacılığı teşkilâtı kurulurken o devrin tâbiri ile “Yangıncı” adı altında Balat Sandığında uşak,tulumbacı olmuş,hâne berduşâne bir hayat sürmüşdür,bir ara da hayvan alıp kesdirerek seyyar kasablık yapmışdır.Ne zaman öldüğü bilinmiyor. “Hayrâtiye” adı ile Halice ilk köprü yapıldığında bir dana almış,Tophâne mezbahasına kesdirmeye götürüyormuş,köprüden geçerken yula ipinden tuttuğu dana,anasının yanında yürüyen bir küçük kıza boynuz atmış,çocuk feryâdı koparınca halk Perişan Halilin etrâfına toplanmıy,o gaayet sâkin,Köprünün korkuluğu üstüne çıkıp oturmuş,elini kulağına götürerek “Hey..hey..” diye bir nâra attıkdan sonra şu mâniyi okumuş : Adam aman be dana Niçin vurdun sübyana Boynuzların budana Çıkdın artık gözümden Sizin olsun bu dana ! dedikden sonra dananın ipini çocuğun anasının eline verip kaçmış,gitmiş Şu iki kıt'a da Perişan Halilindir : Kaç elif mıkdarıysa uzun uzun ah çekdik Muhabbet tarlasına dânei hasret ekdik Sevdik fetâyi serkeş gözü kanlı güzeli Mecnunun kıssasını bir gecede hatmettik * Baş açık yalun ayak ben Perişan Halilim Hurşid misal uryanım bir nûr efşan Halilim Gönlüm hazînei aşk gözüm mâkesi hüsün Hâtemi Tây'i zeman şevketü şan Halilim Bibl.: Osman Cemal Kaygılı,Not.