İkinci Abdülhamidin, uzun ve heybetli sakal sahiplerine karşı bir sevgi gösterdiği, bilhassa asker arasında böyle sakal sahiplerini sırf sakallarından ötürü neferlikten zabitliğe, hattâ ferikliğe, müşirliğe kadar yükselttiği, devrin halk ağzında yerleşmiş bir kanaatiydi. Meşhur Kabasakal Mehmed Paşanın yükselmesine, Abdülhamide karşı ölçüsüz sadakatiyle beraber muhteşem sakalı sebep olmuştur, derlerdi. Uzun ve beyaz sakalı hürmetine kaymakamlığa terfi eden süvari hafif mızraklı alayında bir askerî kâtibini İstanbulda tanımıyan yok gibiydi. Uzun ve kaba sakaliyle tanınmış Hünkâr yaverlerinden bir Faik Bey varmış ki, zarif, hoşsohbet, hovarda, bir zat imiş, bir gün yenilmiş, içilmiş, tam sofradan kalkacağı zaman yanında oturanlardan biri Faik Beyin sakalını tutunca elbezi gibi ağzını silmiş.. Kabakasal yaver: — Ne yaptın be.. demiş.. Senin ağzını sildiğin bu sakal benim sebebi saadetim!. Ben bunun sayesinde miralay odum daha liva olacağım, ferik olacağım!.. Bibl. : Ahmed Rasim, Muharrir buya