HALİL (Halebli Hafız ) - Onyedinci Yüzyıl sonlarında Onsekizinci Yüzyıl başında yaşamış bir hafız;İstanbula 1100 (1688 – 1689) de onbeş yaşlarında bir bekâr uşağı olarak gelmiş ve Kasımpaşada bir hamamda soyudellâk olmuşdu.Birgün hamama gelen Kasımpaşa Mevlevihânesi dedelerinden biri hem yüzü ve hem de sesi gaayetle güzel olan Halile o süflî mesleği yakıştıramamış,ve iknâ ederek hamamdan çıkarıp dergâha almışdı,orada hem okuma yazma öğrenmiş,hem de hıfza çalışarak zamanının ünlü hâfızlarından olmuşdu ;mühim yazıya heves etmiş, sonunda sülüs ve nesih yazıyı Ramazan Efendiden öğrenmişdi.Bütün hattatlar gibi kamış kalemle yazı yazmakla beraber tüy kalem ile de çok güzel yazılar yazdığı söylenir.Bir meclisde devrinin ünlü hattatlarından Suyolcuzâde Mustafa Efendi hakkında “Kalemi mürekkeblicedir” demişdi,bu sözü üstâda nakletmişler,bir gün Halebli Halil Suyolcuzâdeyi ziyârete gittiğinde,çok sert bir adam olan Mustafa Efendi Halili yatırtarak çıplak tabanlarını falaka dayağına çekmişdi.Kasımpaşada Kulaksızda otururdu,1115 (1703) de otuz yaşlarında öldü. Bibl.: Tuhfei Müstakimzâde ,Tuhfei Hattâtin ;Fevaid Mecmuası.