HALİL (Arhavili Kayıkcı ) – 1914 de 101 yaşında ölen Fındıklı İskelesi kayıkcılar kâhyası Sakızlı Edhem Çavuşun evlâdı mânevisi Karadeniz yalısı uşaklarından bir kayıkcı ;1890 yıllarında 18-19 yaşlarında gaayet yakışıklı bir genc olan Halil birgün kayığına binen bir hanıma kaş göz işmarı ile imâlı laflarla takılmış,hamı da küstah delikanlıya bir ders vermek istemiş,oğlanı ,yalısını tarif ederek gece misâfirliğine dâvet etmiş,“Kayıkla gelirsin,ben pencereyi açık bırakırım,oynaşırız ” demiş.Toy delikanlı da gece babalığından gizlice kayıkla yalıya gitmiş,fakat açık pencereden içeri atlar atlamaz karşısında hem hanımı hem de iri yarı üç uşak bulmuş,uşaklar genc ve güzel kayıkcıya kıyasıya bir dayak atmışlar, “Kulağında küpe olsun çapkın..ben seni hırsız diye zabtiyeye de verirdim,zındanı boylardın ama dayak yeter..” demiş,ve uşaklardan birisi oğlanı yarı baygın ve kendi kayığı ile Fındıklı İskelesine getirip bırakmış.Bir müddet sonra da Halil korkusundan memleketine kaçmışdır.Üsküdarlı halk şâiri Vasıf Hoca bu vak'a üzerine bir destan yazmış,ancak dört kıt'asını hatırlayabilmişdir : Bahtım için hey hey be kara bahtıma hey hey Ne ayağım ne paşa hamlacı yanaşmayım Güzellikde ayağma su dökemez küçükbey Beni hor zelil eden kara bahta yanayım Yalun ayak pırpırı tığ gibi şehlevendim Had...

HALİL (Arhavili Kayıkcı ) – 1914 de 101 yaşında ölen Fındıklı İskelesi kayıkcılar kâhyası Sakızlı Edhem Çavuşun evlâdı mânevisi Karadeniz yalısı uşaklarından bir kayıkcı ;1890 yıllarında 18-19 yaşlarında gaayet yakışıklı bir genc olan Halil birgün kayığına binen bir hanıma kaş göz işmarı ile imâlı laflarla takılmış,hamı da küstah delikanlıya bir ders vermek istemiş,oğlanı ,yalısını tarif ederek gece misâfirliğine dâvet etmiş,“Kayıkla gelirsin,ben pencereyi açık bırakırım,oynaşırız ” demiş.Toy delikanlı da gece babalığından gizlice kayıkla yalıya gitmiş,fakat açık pencereden içeri atlar atlamaz karşısında hem hanımı hem de iri yarı üç uşak bulmuş,uşaklar genc ve güzel kayıkcıya kıyasıya bir dayak atmışlar, “Kulağında küpe olsun çapkın..ben seni hırsız diye zabtiyeye de verirdim,zındanı boylardın ama dayak yeter..” demiş,ve uşaklardan birisi oğlanı yarı baygın ve kendi kayığı ile Fındıklı İskelesine getirip bırakmış.Bir müddet sonra da Halil korkusundan memleketine kaçmışdır.Üsküdarlı halk şâiri Vasıf Hoca bu vak'a üzerine bir destan yazmış,ancak dört kıt'asını hatırlayabilmişdir : Bahtım için hey hey be kara bahtıma hey hey Ne ayağım ne paşa hamlacı yanaşmayım Güzellikde ayağma su dökemez küçükbey Beni hor zelil eden kara bahta yanayım Yalun ayak pırpırı tığ gibi şehlevendim Haddimi bilmeyerek bir hanımı beğendim Atabilsem boynuna yağlı zülüf kemendim Sevincimden doğrusu şıkır şıkır oynayım Hüsni Yusuf reşk ider kaşım gözüm nakşine Kayıkcı güzeliyim rastlanmamış eşine Düşdüm hemen bî pervâ o nigârın peşine Didim halvet olunca fıkır fıkır kaynayım Irzımı dayak ile pâyümâl eyler iken Temâşâ etti avret o kahbei ahd şiken Âlûdei hûn oldu tuman ile pirehen Kime şekvâ ideyim derdim kime yanayım Bibl.: Vasıf Hiç,Not.