HÂLİD ŞÂZİ BEY – Dr.Operatör ,İstanbuldaki Dişci Okulunun (Fakültesinin) kurucusu ;Türkiyede dişcilik azınlıklardan ve çıraklıklardan yetişme bir rakım kimselerin ve berberlerin elinde iken,dişciliği bir meslek hâline getiren adam ;aşağıdaki haltercemesini Türk Ansiklopedisinden alıyoruz : “1869 da İstanbulda doğdu.Mâbeyin kâtiblerinden Mihalzâde Şâzi Beyin oğludur.Galatasarıy Sultânisinde okudu,1896 da yüzbaşı rürbesi ile Askerî Tebbiye Mektebini bitirdi.Önce okulda müze müdürlüğü,cerrâhî kliniğinde muavinlik yapdı,yine diploma aldığı 1896 yılında Yunan Harkine Alasonya cebhesinde opreatör olarak katıldı.Harbden sonra sağlek müfettişi oldu,ve İstanbulda ilk dişci mektebinin açıldığında binbaşı rütbesi ile o okulda diş hastalıkları profesörlüğüne tayin edildi ve askerlikden emekliye ayrılarak ölümüne kadar orada çalışdı.Dişciliği kendi çabası ile öğrenmişdi,bir ara da Avrupaya giderek görü ve bilgisini genişletti.Dişcilikde hâlâ kullanılan bâzı âletleri kendi bulmuş ve yapmışdı.Eli her işe yatkındı.Güzel resim yapar,musiki ile meşgul olur,usta denilecek kadar terzilik bilirdi.Çiçek ve nâdir bitkilere meraklıydı,onları yetişdirmek için evinin bağçesindeki serin kaloriferni kendisi yapmışdı.1921 de İstanbulda vefat etti “(Türk Ansiklopedisi). Dişci Okulundaki görevinin yanında serb...

HÂLİD ŞÂZİ BEY – Dr.Operatör ,İstanbuldaki Dişci Okulunun (Fakültesinin) kurucusu ;Türkiyede dişcilik azınlıklardan ve çıraklıklardan yetişme bir rakım kimselerin ve berberlerin elinde iken,dişciliği bir meslek hâline getiren adam ;aşağıdaki haltercemesini Türk Ansiklopedisinden alıyoruz : “1869 da İstanbulda doğdu.Mâbeyin kâtiblerinden Mihalzâde Şâzi Beyin oğludur.Galatasarıy Sultânisinde okudu,1896 da yüzbaşı rürbesi ile Askerî Tebbiye Mektebini bitirdi.Önce okulda müze müdürlüğü,cerrâhî kliniğinde muavinlik yapdı,yine diploma aldığı 1896 yılında Yunan Harkine Alasonya cebhesinde opreatör olarak katıldı.Harbden sonra sağlek müfettişi oldu,ve İstanbulda ilk dişci mektebinin açıldığında binbaşı rütbesi ile o okulda diş hastalıkları profesörlüğüne tayin edildi ve askerlikden emekliye ayrılarak ölümüne kadar orada çalışdı.Dişciliği kendi çabası ile öğrenmişdi,bir ara da Avrupaya giderek görü ve bilgisini genişletti.Dişcilikde hâlâ kullanılan bâzı âletleri kendi bulmuş ve yapmışdı.Eli her işe yatkındı.Güzel resim yapar,musiki ile meşgul olur,usta denilecek kadar terzilik bilirdi.Çiçek ve nâdir bitkilere meraklıydı,onları yetişdirmek için evinin bağçesindeki serin kaloriferni kendisi yapmışdı.1921 de İstanbulda vefat etti “(Türk Ansiklopedisi). Dişci Okulundaki görevinin yanında serbest dişcilik de yapmışdır.İlk Muayene hânesi Bağçekapusunda Süslü Lokantasının üstünda idi,sonra 1903 deEminönünde Valide Hanında bir muayenehâne açdı ve ölünceye kadar orada kaldı. Oğlu ve İstanbul Üniversitesinde sosyoloji profesörü merhum Nureddin Şâzi Kösemihal,kendisi henüz 12 yaşında iken kaybettiği babasının hatırasına son derecede düşkündü,aşağıdaki satırları da onun bize verdiği notlardan alıyoruz : “Âilenin kopduğu yer Bulgaristanda Samakov kasabasıdır,oranın eşrâfından bir zâtin oğlu olan Şâzibey İstanbula gen yaşda gelip yerleşmiş ve İstanbulda Mısır kapukethüdâsı(Mısır vâlilerinin İstanbuldaki işlerini gören zât) İsmail Ağanın oğlu ve adliye mektubcusu Hâtemî Efendinin kızı Nafia Hanımla evlenmişdir,bu hanım Hâlid Şâzi Beyin anası,benim büyük anamdır. “Babam Eyyubsultandaki aile mezarlığımızda meffundur, kabir taşı kitâbesi şudur. Dört çocuğu olmuşdur:Şâziye,Hâtemi,Nureddin,Şâdiye. “Şâzi Bey,dedem,yazın Beylerbeyindeki köşkünde,kaşın Bozdoğan Kemeri yanındaki konağında otururdu.Tıbbiyedeki cerrâhî kliniği muavinliğe açılan bir musabaka imtihanını kazarak tayin edilmişdi,kliniğin başında Operatör Cemil Paşa(Cemil Topuzlu) bulunuyordu.Balkan Harbinde ve Birinci Cihan Harbinde dâvet beklemeyerek askerî hastahânelerde operatör olarak çalışdı.Ben çok yönlü olan babamı çocuk gözüyle tanıdım.Gece odasına kapanır geç vakitlere kadar çalışırdı,bâzan keman,bâzan kanun çalardı,besteleri de olduğunu söylerdi,besteleri maal eser kaybolmuşdur. “Kırk kadar irili ufaklı yağlı boya tablosu vardı,bendekileri İstanbul Üniversitesi Tıb Tarihi Enstitüsüne hediye ettim,ben baba yadigârlarından mehrum kamdım ama resimler en iyi yerini buldu.Erenköyünde otururduk,her sabah aynı trenene biner ve her akşam köprüden kalkan aynı vapurla dönerdi.Bir kaşma geçikdi ve acı ölüm haberini aldık,vapura binmiş ve kalb krizi vapurda gelmiş..” (N.Ş.Kösemihal)