Serenbaz cundabaz çâbikü çâlâk Rûyine pek baksan olur gazebnâk Hançer bedest olup itmeden helâk Yol iz bilip sokul ol gül yanağa

HÂNENDE Hânende civandır sertâcı meclis Gönül tahtı üzre o şahdır cehîs Olur her hânei dilde misâfir İder viran ise tez elden tâmir Hânende gerekdir hatâver ola Uşşâkın hey heyi mâkesin bula

HANCI Hancının da vardır tâze uşağı Zülfü tellerinden örülmüş ağı Çerâğı muhabbet olmuş civandır Hanı uşşâkına bir gülistandır Areb acem türkden bin bir dîvâne Diyar garibleri ana pervâne

Halalca ne dersin efendim söyle Hanım bir işmarla geçirir ele Bâdenuş olunca zânûbezânu Ahzü atâya hiç karışmaz hîle

Kayıkcı civanının çelinir aklı Derki: "Yerden göğe bu hanım haklı "Beni dâvet eylediği âşikâr "Giderim bu gece cümleden saklı.." Girüp bir hamama yıkanur önce Bir misli halâver gelir o gence Evi bulur koymuş gibi eliyle Sineklimescid nam semte gelince

Hanımın kaç nefer bilmem kırığı Gece sarhoşları gündüz ayığı Çarebrû katibi nevhat çavuşu Tulumbacı şehbaz gaytan bıyığı