Geçen asır sonlarında yaşamış hattatlardan, doğum tarihi bilinmiyor, eshâbı kiramdan Temimüddârînin sülâlesinden Nablisli Abdülkadir Efendi adında bir zatın oğlu olup 1835 (H. 1251) de çocukluk çağında iken ailesi Şamdan İstanbula gelmiş ve Zühdi Efendi san’atını büyük şehirde evvelâ Eyüb türbedarı Raşid Efendiden, sonra o devrin büyük üstadı kadıasker Mustafa İzzet Efendiden öğrenmiş, Nuri Osmaniye mektebile Mühendishânei Berrii Hümâyuna yazı muallimi tayin edilmiştir. Abdülmecid zamanında Hicazda tecdiden tamir edilen Haremi şerif binalarının kitabelerini yazmak için 1858 de hattatlar arasında bir müsabaka açılmış, toplanan yazılar kendisi de hattat olan padişaha arz edilmiş, Abdülmecid, devrinin en namlı hattatları müsabakaya iştirak ettiği halde adı henüz mechul olan Abdullah Zühdi Efendinin yazısını beğenmiş, saraya davet edilen genç san’atkârı huzuruna kabul ederek: — Oğlum, bunu sen mi yazdın? diye sormuştu. — Kulunuz yazdım.. cevabı üzerine: — Allah feyzini müzdâd etsin. Sana kaydıhayat ile yedi bin beş yüz kuruş maaş tahsis ettim ve seni Haremi şerifin yazılarını yazmağa mecbur ettim!.. demişti; ayrıca üçüncü rütbeden Mecidî Nişanı ile de taltif edilmişti. Bu muvaffakıyet ve hükümdarın bu fevkalâde alâkası Abdullah Zühdi Efendiyi birden en namlı hattatlar arasına yükselt...

Geçen asır sonlarında yaşamış hattatlardan, doğum tarihi bilinmiyor, eshâbı kiramdan Temimüddârînin sülâlesinden Nablisli Abdülkadir Efendi adında bir zatın oğlu olup 1835 (H. 1251) de çocukluk çağında iken ailesi Şamdan İstanbula gelmiş ve Zühdi Efendi san’atını büyük şehirde evvelâ Eyüb türbedarı Raşid Efendiden, sonra o devrin büyük üstadı kadıasker Mustafa İzzet Efendiden öğrenmiş, Nuri Osmaniye mektebile Mühendishânei Berrii Hümâyuna yazı muallimi tayin edilmiştir. Abdülmecid zamanında Hicazda tecdiden tamir edilen Haremi şerif binalarının kitabelerini yazmak için 1858 de hattatlar arasında bir müsabaka açılmış, toplanan yazılar kendisi de hattat olan padişaha arz edilmiş, Abdülmecid, devrinin en namlı hattatları müsabakaya iştirak ettiği halde adı henüz mechul olan Abdullah Zühdi Efendinin yazısını beğenmiş, saraya davet edilen genç san’atkârı huzuruna kabul ederek: — Oğlum, bunu sen mi yazdın? diye sormuştu. — Kulunuz yazdım.. cevabı üzerine: — Allah feyzini müzdâd etsin. Sana kaydıhayat ile yedi bin beş yüz kuruş maaş tahsis ettim ve seni Haremi şerifin yazılarını yazmağa mecbur ettim!.. demişti; ayrıca üçüncü rütbeden Mecidî Nişanı ile de taltif edilmişti. Bu muvaffakıyet ve hükümdarın bu fevkalâde alâkası Abdullah Zühdi Efendiyi birden en namlı hattatlar arasına yükseltti. Abdullah Zühdi Efendi bu şerefli vazife ile Hicaza gitti; Abdülmecidin ölümüne kadar Medinede kalarak yaptırılan binaların yazılarını yazdı; Sultan Azizin cülûsunda inşaat tatil edildi; maaşı kaydı hayat şartiyle bağlandığı halde o da kesildi; İstanbula geldi, maaşının tekrar tahsisi için çalıştı, muvaffak olamadı, Mısıra gitti, Hidiv İsmail Paşaya intisab etti, bu hükümdarın da teveccühüne mazhar olarak kendisine “Mısır Hattatı” unvanı verildi; bazı resmi dairelerin kitabelerini Mısır banknotlarının yazılarını yazdı, mekteblerde yazı muallimliği yaptı, Mısırda bilhassa celî sülüs ile pek nefis eserler bıraktı ve 1879 da orada öldü. Ömründe, devrin vezirlerinden Hasib Paşaya bir tek mushafı şerif yazdığı ve paşanın terekesinde bu nefis eserin 300 altuna satıldığı rivayet edilir ki bugünkü değeriyle 60,000 lira tutar. Bibl. : M. K. İnal, Son hattâtlar. Abdullah Zühdi Efendinin yazılarından (M. K. İnal, Son hattatlar. Ayverdi koleksiyonu).