MUSTAFA ( İstinyeli) - Onsekizinci asır şâirlerinden ;hicrî 1111-1112 (M.1699-1701) arasında İstanbulda Boğaziçinde İstinyede doğdu,oradaki yeniçeri kolluğunun zâbiti Sofuzâde Mehmed Ağanın oğludur.Okuyub yazmaya çok hevesli ve istidadlı olduğundan çocuk denilecek yaşda henüz dokuz on yaşlarında çocuk iken Ağakapusunda Yeniçeri Kalemine kâtib yamağı olarak girdi,ve orada akrânı olmayan arkadaşlar tarafından bağdaş çıkarılıp afiyon kullanmaya alışdırıldı ve tam bir afiyon tiryâkisi oldu, hem güzelliği hem gencliği bu zehirle mahvolarak akıl ve şuurunu kaybedecek hale geldi,ve hicrî 1130 da M.1718 de henüz 18-19 yaşında iken,afiyon tiryâkilerinin aslaa tutulmadıkları söylenilen tâundan öldü.Kılık ve kıyâfeti hal ve edâsı gibi perişan bir gencdi.Şiire hevesi kötü arkadaşlarla dadandığı bozahânelerde aşıklar ağzından dinlediği rindâne ve kalenderâne terennümler yolun başlamışdı,fakat bir İstanbul çocuğu zerâfetini de muhafaza etmişdi.Arada söylediği gazellerinde “Vücûdî” mahlasını kullanmışdır ;aşağıdaki beyitler şiir diline örnek olarak gösterilir : Ney gibi destinde nâlân eyler insânı ecel Tekkei dünyâde uryan eyler insânı ecel Gel inanma bu fenânın böyle hây û hûyuna Âkibet dillerde destan eyler insânı ecel Bibl.: Sâlim,Şuerâ Tezkiresi .