MUSTAFA ( Babanın ) - 1943 ile 1944 yıllarında Merdivenköyündeki Şahkulu Bektaşi Tekkesinin bağçesinde boğazı tokluğuna yanaşmalık yapmış on dört yaşlarında garibandan bir oğlan.Sabahdan akşama kadar çalışır,fasulye ve domates sırıkları hazırlar,dikilenleri çapalar,bostanı sulardı.Aslının nereli olduğu tesbit edilememiştir.Lakabını tekkenin son babası Tehsin Pehlivana nisbetle almışdı. Çamaşırı esvabı üstündekinden ibâretti: başı açık,yalın ayak baldırı çıplak.Bir bez gömlek,iç donu ile kısa Pantolon arası ve beli lastikli bir şey.Hemen hergün diz kapaklarına kadar çamura çamura bulanırdı ve her akşam Tahsin Pehlivanın büyük havuz başında kurulan içki sofrasında sakisi ve dâvetsiz misafiri idi,içki içer,içmesine göz yumulur,sarhoş oldukdan sonra da babanın her emrina râm olurdu.Ateşe bas emrinden farksız,şurada yat,şu ağabeyle amıcayla yat denilir,boyun eğer ve itaat ederdi.Eski yazarların Meşâkı Hayat dedikleri bu garib çocuğun günlük yaşayışı idi.Vücudu su,hamam yüzü görmez,yaz gecelerinde anadoğması soyunup büyük havuzda yüzer,Tahsin Baba ile kadeh arkadaşlarına ayrıca göz cilâsı olurdu. Cefâkeş Mustafa tekkeden bir hiç yüzünden kovulmuşdur,şöyle ki,bir gün bir misafir kendisine “Küçük Bektaşi” diye hitab etmiş,çocuk da “Ben bektaşi değilim” deyince Tahsin Baba kızmış “Olamazs...

MUSTAFA ( Babanın ) - 1943 ile 1944 yıllarında Merdivenköyündeki Şahkulu Bektaşi Tekkesinin bağçesinde boğazı tokluğuna yanaşmalık yapmış on dört yaşlarında garibandan bir oğlan.Sabahdan akşama kadar çalışır,fasulye ve domates sırıkları hazırlar,dikilenleri çapalar,bostanı sulardı.Aslının nereli olduğu tesbit edilememiştir.Lakabını tekkenin son babası Tehsin Pehlivana nisbetle almışdı. Çamaşırı esvabı üstündekinden ibâretti: başı açık,yalın ayak baldırı çıplak.Bir bez gömlek,iç donu ile kısa Pantolon arası ve beli lastikli bir şey.Hemen hergün diz kapaklarına kadar çamura çamura bulanırdı ve her akşam Tahsin Pehlivanın büyük havuz başında kurulan içki sofrasında sakisi ve dâvetsiz misafiri idi,içki içer,içmesine göz yumulur,sarhoş oldukdan sonra da babanın her emrina râm olurdu.Ateşe bas emrinden farksız,şurada yat,şu ağabeyle amıcayla yat denilir,boyun eğer ve itaat ederdi.Eski yazarların Meşâkı Hayat dedikleri bu garib çocuğun günlük yaşayışı idi.Vücudu su,hamam yüzü görmez,yaz gecelerinde anadoğması soyunup büyük havuzda yüzer,Tahsin Baba ile kadeh arkadaşlarına ayrıca göz cilâsı olurdu. Cefâkeş Mustafa tekkeden bir hiç yüzünden kovulmuşdur,şöyle ki,bir gün bir misafir kendisine “Küçük Bektaşi” diye hitab etmiş,çocuk da “Ben bektaşi değilim” deyince Tahsin Baba kızmış “Olamazsın zâten” diyerek gidecek, sığınacak yeri ve beş parası bulunmayan Mustafayı tekkeden kovmuş.ASlında ise kahır yüzünden lutuf olmuş,Tekkeyi ziyârete özel arabası ile gelmiş zengin ve kibar bir bey de Mustafayı almış,uşak olarak Küçükyalıdaki köşküne götürmüş ve garib çocuk huzura kavuşmuşdur.Garib bir vak'adır ki kaydedilmeye değer,Mustafa tekkeden ayrılırken Tahsin Babaya: “Sen ecelinle ölme” diye bed duada bulunmuş,bir sene sonra da öyle olmuş.Bacı bir kâğıd içindeki alçıyı pirinçunu sanmış ve onunla muhallebi pişirmiş ve alçı oburca mahallebi yiyen Tahsin Babanın midesinde donarak ölümüne sebeb olmuş.