MURAD ( Kayıkcı Tirilyalı ) – Geçen Yüzyıl sonlarında,1315-1318 (1897-1900) arasında Üsküdarda Balaban İskelesi kayıkcılarından mürâhik bir delikanlı,o iskelenin kayıkcılar kâhyasının Amasralı Mustafa Dayının yedekcisi,yamağı idi.Mudanya civarında,o tarihlerde halkının çoğunluğu rum olan Tirilya Köyündendi,ana dili gibi rumca bilirdi,kayıkhâne üstündeki bekâr kayıkcılar koğuşunda yatar kalkardı,17-18 yaşlarında hem güzel hem de çok terbiyeli,edebli bi gencdi.Üsküdarın Büyük İskele kayıncılarından ve erâzil takımından bir de Laz Ömer vardı,bu gence musallat olmuş, nerede görse,rastlasa italei lisanda bulunurdu,çirkin yollardan îmâlı laflar eder idi.Mustafa Dayı iri yarı bir adam olduğu haldı kalıbının yüreğine sahib değildi,yamağının durumuna kayıdsız kalırdı,“İt ile dalaş olmaz,çirkefe taş atılmaz” derdi;bir bakıma da haklıydı. Bir gece Balaban İskelesindeki kayıkcılar kahvehânesin idim.Tirilyalı Murad akrânı genclerle iskambil oynuyordu,Laz Ömer geldi,kör kütük sarhoşdu,“Rum piçi Tirilyalım,hep banamı alım çalım..” diye sırnaşdı,Murad da yerinden fırlayıp çıplak ayağı ile Ömerin göğsüne öyle bir tekme vurdu ki,zâten ayakda duracak hâli kalmamış rezil herif sırt üstü yıkıldı.Kahvehâne hılkı gülmeye başlayınca Ömer “Yedim seni tum piçi..” diyerek ayağa kalkdı ve bıçağını çekdi,fak...

MURAD ( Kayıkcı Tirilyalı ) – Geçen Yüzyıl sonlarında,1315-1318 (1897-1900) arasında Üsküdarda Balaban İskelesi kayıkcılarından mürâhik bir delikanlı,o iskelenin kayıkcılar kâhyasının Amasralı Mustafa Dayının yedekcisi,yamağı idi.Mudanya civarında,o tarihlerde halkının çoğunluğu rum olan Tirilya Köyündendi,ana dili gibi rumca bilirdi,kayıkhâne üstündeki bekâr kayıkcılar koğuşunda yatar kalkardı,17-18 yaşlarında hem güzel hem de çok terbiyeli,edebli bi gencdi.Üsküdarın Büyük İskele kayıncılarından ve erâzil takımından bir de Laz Ömer vardı,bu gence musallat olmuş, nerede görse,rastlasa italei lisanda bulunurdu,çirkin yollardan îmâlı laflar eder idi.Mustafa Dayı iri yarı bir adam olduğu haldı kalıbının yüreğine sahib değildi,yamağının durumuna kayıdsız kalırdı,“İt ile dalaş olmaz,çirkefe taş atılmaz” derdi;bir bakıma da haklıydı. Bir gece Balaban İskelesindeki kayıkcılar kahvehânesin idim.Tirilyalı Murad akrânı genclerle iskambil oynuyordu,Laz Ömer geldi,kör kütük sarhoşdu,“Rum piçi Tirilyalım,hep banamı alım çalım..” diye sırnaşdı,Murad da yerinden fırlayıp çıplak ayağı ile Ömerin göğsüne öyle bir tekme vurdu ki,zâten ayakda duracak hâli kalmamış rezil herif sırt üstü yıkıldı.Kahvehâne hılkı gülmeye başlayınca Ömer “Yedim seni tum piçi..” diyerek ayağa kalkdı ve bıçağını çekdi,fakat Murad fırsat vermedi,atılıp bileğinden tuttu.bıçağı mütecavizin elinden aldı ve tek bıçak darbesinde Laz Ömeri cansız olarak yere serdi. Kahvehâne karışdı.Zabtiye karakolu kahvehânenin hemen yanı başında idi.Murad kaçmadı ama vak'ayı duyan komiser haber yollamış,“Ben gelmeden çocuğu kaçırın..”diye,Muradı kaçırdılar,izi bulunamadı,bir daha adı da duyulmadı. Yirmi yıl kadar sonra Bodruma gitmişdim,1920-1921 arası,bir kahvehânede yanıma 35-40 yaşlarında bir gemici geldi,durmadan alnını tırnaklıyor,kaşıyordu,kaşımak da değil,sanki bir şey koparıp atmak ister gibiydi.Gözlerimin ona takıldığı farkedince bana dikkatle bakmaya başladı ve hemen tanıdı,elimi öpdü,Trilyalı Murad imiş,alnını göstererek :“Vâsıf Ağabey..buradaki kan lekesini bir türlü çıkaramıyorum..bu derd beni öldürecek..” dedi. Giridli bir kaptanın tayfası imiş.Yalvardı,“Büyük Hamamın yanındaki ermeni fotografcıda vak'adan bir gün önce bir resim çıkartmışdım..bana o genclik resmimi bul gönder..” dedi,bir de adres verdi,resmi buldum ve o bahtsız adama yolladım . Vâsıf HİÇ