Onyedinci asır ortalarında İstanbulun büyük şöhretlerinden olmuş bir Nakşî şeyhidir; 1666 (H. 1077) da Musulun İmadiye taraflarında, Mehmet adındaki oğlunun “mehdi” olduğunu iddia ve ilân etti. Musul valisi Hacıpiroğlu Pehlivan Ali Paşa ile İmadiye hâkimi, oğlunun mehdiliğini iddia eden şeyhin başına topladığı aşiretlerle bir fesada sebep olacağına hükmederek tenkili hakkında fetva aldıktan sonra üzerine asker gönderdiler. Arada çok kanlı çarpışmalar oldu. Bozguna uğrayan Şeyh Abdullah Pehlivan Ali Paşa tarafından yakalandı; oğlu sahte mehdi Seyyid Mehmed de Diyarbekir valisi Şeytan İbrahim Paşa tarafından bir mağarada tutuldu. Devrin hükümdarı Dördüncü Mehmedin fermanı üzere baba oğul rikâbı hümayûna gönderildiler. Padişah Vize taraflarında avlanırken evvelâ Seyyid Mehmed geldi, gayet güzel, ondört yaşlarında bir “Sabii reşîd” idi, makul cevaplarla mehdilik dâvasını tamamen inkâr etti; haline merhamet edilerek Enderunu hümayûn gilmanlarından Hazine Odası neferleri arasına alındı. Ancak bir ay kadar sonra gelen babası da padişah tarafından Edirne sarayında, Tunca kenarındaki İmadiye kasrında kabul edildi. Şeyhülislâm ve padişahın şeyhi Vanî Mehmet Efendi de huzurda bulunuyordu. Gayet ihtiyar olan Şeyh Abdullah da mehdilik meselesini inkâr etti, mazlûm ve mağdur olduğunu söyledi. ...

Onyedinci asır ortalarında İstanbulun büyük şöhretlerinden olmuş bir Nakşî şeyhidir; 1666 (H. 1077) da Musulun İmadiye taraflarında, Mehmet adındaki oğlunun “mehdi” olduğunu iddia ve ilân etti. Musul valisi Hacıpiroğlu Pehlivan Ali Paşa ile İmadiye hâkimi, oğlunun mehdiliğini iddia eden şeyhin başına topladığı aşiretlerle bir fesada sebep olacağına hükmederek tenkili hakkında fetva aldıktan sonra üzerine asker gönderdiler. Arada çok kanlı çarpışmalar oldu. Bozguna uğrayan Şeyh Abdullah Pehlivan Ali Paşa tarafından yakalandı; oğlu sahte mehdi Seyyid Mehmed de Diyarbekir valisi Şeytan İbrahim Paşa tarafından bir mağarada tutuldu. Devrin hükümdarı Dördüncü Mehmedin fermanı üzere baba oğul rikâbı hümayûna gönderildiler. Padişah Vize taraflarında avlanırken evvelâ Seyyid Mehmed geldi, gayet güzel, ondört yaşlarında bir “Sabii reşîd” idi, makul cevaplarla mehdilik dâvasını tamamen inkâr etti; haline merhamet edilerek Enderunu hümayûn gilmanlarından Hazine Odası neferleri arasına alındı. Ancak bir ay kadar sonra gelen babası da padişah tarafından Edirne sarayında, Tunca kenarındaki İmadiye kasrında kabul edildi. Şeyhülislâm ve padişahın şeyhi Vanî Mehmet Efendi de huzurda bulunuyordu. Gayet ihtiyar olan Şeyh Abdullah da mehdilik meselesini inkâr etti, mazlûm ve mağdur olduğunu söyledi. Kendisile kâh Kürdce ve kâh Arapca konuşan Vanî Efendi Şeyhin ilim ve fazilet sahibi bir zat olduğuna kanaat getirerek sahib çıkması üzerine hatırı hoş edildi, bir fahir sof giydirilerek ikram olundu, İhsanı şahaneye nail oldu; ve ayrıca Nakşî dergâhlarından birinin Şeyhliği verilerek İstanbulda yerleştirildi. Vakaya sebep olan Ali Paşa da azledildi. İstanbulda başından geçen macera dillere destan olan Şeyh Abdullah Efendi ilim ve irfanile de derin bir alâka uyandırdı. Tekkesi kibar ve rical uğrağı oldu. Oğlu Seyyid Mehmed 1670 (H. 1081) taununda genç yaşında öldü. Bibl. : Silâhdar Tarihi, I.