MAAMMÂÎ (Selânikli) – Onaltıncı asır şâirlerinden bir âlim ve fâzıl kişi ; asıl adı tesbit edilemedi ; bilhassa fars dili ve edebiyatı üzerinde derin bilgi sâhibi idi. Tâzelik çağında kalender dervişler eline geçmiş , onların yanında pek çok memleket dolaşmış , uzun zaman İranda kalmış, “ acem erenleri ” ile hayli muhabbet ve sohbetler ederek farscayı, konuşduğu zaman anadili en güzel konuşan bir İranlı zan edilirdi. Şiirde ve bu arada maammâ sanatında geniş mâlûmatı vardı ; fakat bilgisi tamamen nazarî idi ; Allah vergisi cevhere ,kaabiliyete bağlı olduğundan şiir söylemede , maammâ tanziminde pek o kadar eli yokdu. İstanbula geldiğinde edebi mahfillerde lâyık olduğu hürmeti görmüş, hakkında verilen hüküm de “ meşrebi dervişine , ahlâk ve mezhab telâkkisi gaayet geniş kalender kimse ” olmuşdur. Aşağıdaki beyit bir gazalinin matlaıdır : Mir’âtı safâ itti Hak sureti inşanı Aç gözünü cânım bak gör sureti inşanı Bibl.: Lâtifî, Şuerâ Tezkiresi