MEHMED AGA ( Ruznâmecizâde ) – Onyedinci asrın ikinci yarısı şârilerinden ; gencliğinde güzelliği ile İstanbulun büyük şöhretlerinden biri olmuşdu ;Mirzazâde Mehmed Sâlim Efendi kendi adına nisbetle anılan şuerâ tezkiresinde Mehmed hakkında şunları yazıyor : “ Defteri tomârı mahâbibde nâmı zîbâsı Ruznamçecizâde Mehmed Ağa denmekle çekîdei kalemi şöhret nisar idi ; hengâmı civânîde hüsnü dilsûz ile meşhûri cihan olan âfitab cemallerden olub âvâzei hüsnü velvele endâzı nüh tâk olmuşdur ”. Hepsi ona vurgun erbâbı maarif ile düşüb kalkarmış ve âşıklarının başında da asrın en değerli şâirlerinden ve büyük hattatlarından mevlev Fasih Ahmed Dede (B.: Ahmed Dede ,Fasih) gelirmiş.İlk zamanlarında yazdığı şiirler “zülfü gibi perişân” iken ehli dillerinin “şânei terbiyetinde” “zebânı fasîhi” kelâmı mevzun olmuş,“kaameti gibi tab'ı pâki mevzun ve gamzesi gibi zihni hadîdi selâseti tab'a makrun” olduğundan şiirleri,güzelliği derecesinde şöhret bulmuş.Sâlim Tezkiresinde şu beyit “kendi hasbihâlidir” diye kayıtlıdır : Yine bir başka revnak verdi hat zülfi perîşâne Acaib feyzi var köhne bahârın sünbülistâne Derviş Fasih Ahmed kendi el yazısı ile şiir mecmuasını Ruznâmecizâdeye hediye etmişdi ;şiirde “Şinâsi” mahlâsını kullanan güzel Mehmed Ağa da bâzı şiirlerini âşıkının mecmuası kenarına yazm...

MEHMED AGA ( Ruznâmecizâde ) – Onyedinci asrın ikinci yarısı şârilerinden ; gencliğinde güzelliği ile İstanbulun büyük şöhretlerinden biri olmuşdu ;Mirzazâde Mehmed Sâlim Efendi kendi adına nisbetle anılan şuerâ tezkiresinde Mehmed hakkında şunları yazıyor : “ Defteri tomârı mahâbibde nâmı zîbâsı Ruznamçecizâde Mehmed Ağa denmekle çekîdei kalemi şöhret nisar idi ; hengâmı civânîde hüsnü dilsûz ile meşhûri cihan olan âfitab cemallerden olub âvâzei hüsnü velvele endâzı nüh tâk olmuşdur ”. Hepsi ona vurgun erbâbı maarif ile düşüb kalkarmış ve âşıklarının başında da asrın en değerli şâirlerinden ve büyük hattatlarından mevlev Fasih Ahmed Dede (B.: Ahmed Dede ,Fasih) gelirmiş.İlk zamanlarında yazdığı şiirler “zülfü gibi perişân” iken ehli dillerinin “şânei terbiyetinde” “zebânı fasîhi” kelâmı mevzun olmuş,“kaameti gibi tab'ı pâki mevzun ve gamzesi gibi zihni hadîdi selâseti tab'a makrun” olduğundan şiirleri,güzelliği derecesinde şöhret bulmuş.Sâlim Tezkiresinde şu beyit “kendi hasbihâlidir” diye kayıtlıdır : Yine bir başka revnak verdi hat zülfi perîşâne Acaib feyzi var köhne bahârın sünbülistâne Derviş Fasih Ahmed kendi el yazısı ile şiir mecmuasını Ruznâmecizâdeye hediye etmişdi ;şiirde “Şinâsi” mahlâsını kullanan güzel Mehmed Ağa da bâzı şiirlerini âşıkının mecmuası kenarına yazmışdı,bilâhara bu kiymetli vesîka Mehmed Sâlim Efendinin eline geçmişdi,ki şu üç beyti tezkiresine o mecmuadan aldığını söylüyor : Bin dâgi tâze ister imiş iştirâsına Kâlâyı vaslı ol mehin âteş bahâsına o Bahtı siyâh olunca Şinâsi bir âdemin Tûtiye dâm kursa şikârı gurab olur o Gerekmez bûsi leb kand olsa ol rûhi revânımdan Netîce acı sözlerle usandım tatlı cânımdan Mehmed Sâlim Efendi tezkiresinin “Fasih” maddesinde de bu büyük hattat ve şâirin Ruznâmecizâde Mehmed Ağanın fikir ve sanat terbiyesinde çok derin tesiri olduğunu söylüyor,kendi şiir mecmuasını verdikden başka şiir ve edebiyat ile iştigaal eden bir gencin kütübhânesinde bulunması gereken bir çok eseri emsalsiz güzellikde yazısı ile istinsah ederek Mehmed Ağaya verdiğini yazıyor, ve : Sanma bu çarhı bir kararda döner Gâh şâhı gedâya âşık eder beytinin terennüm ettiği gibi Mehmed Ağanın,“o şâhı hüsnün” de Derviş Fasihin iffetine,temiz aşkına,fazîletine,irfânına,zerâfetine can ve gönülden hayran ve meftun olduğunu bildiriyor.Ruznâmecizâde Mehmed Ağa temiz ve afif bir hâtıra bırakarak hicrî 1114 (milâdî 1702-1703) yılında ölmüşdür. Bibl.:Mehmed Sâlim,Şuerâ Tezkiresi