MEHMED ( Urgancı ) – Geçen asrın ilk yarısında yaşamış Kemahlı ermeni halk şâiri Âşık Ferhâdî'nun ( B.: Ferhâdî,Kemahlı Âşık,cild 10,sayfa 5665 ) ermeni harfleri ile türkce olarak kaleme aldığı “Hûbânı Cânım İstanbul” isimli el yazması risâlesinde medhettiği on iki nevcivandan biri ;aşağıdaki satırları hicrî 1253 yılı sonunda (M.1838) yazılmış o eserden alıyoruz : “ Ol şehbâzı hümâ pervaz daltaban Yemiş İskelesi kurbinde ipci urgancı halatcı palamarcı esnafından râhi muhabbetde avam harcı olub Köroğlu Ustanın bülbüli gûyâ Ayvazı balabandır.Diyar garibi bekâr uşağı ki cünbüşde bilmez İstanbul erkân edebi öyleki ol eşbehlerin şekerlebi sabah bakarsın demir leblebi akşam bakarsın vahşetinden etmin nedâmet bir bâlâ kaamet tezrev beççe don paça nîm uryan lâübâlîce yâni Tersânede kalyoncu çıplağı meşrebincedir.Âşinâlık bâbı olduğunda küşâde heman teklîfi bâde ki Urgancı Şah kabûle âmâdedir . Mâni Ben de canım gel geç gönül ben de canım Be Urgancı işte oldum payzenin bende canım Bir nigâhı iltifâte muhtacım ben de canım....”. Bedros NİŞANYAN