MEHMED ( Susurluklu ) – Çağdaş büyük halk şâiri Kahveci Ali Çamiç Ağanın kahvehâne uşaklarından (B.:Çamiç Ağa,cild 7,sayfa 3700) bir mürahik dalikanlı,ustasının mânevi oğlu yerinde idi.Bir ara pırpırı tulumbacılığa heves etmiş,ve Çamiç Ağanın izni ile adını tesbit edemediğimiz bir sandıkda uşaklık yapmış ,ayakları gaayet koşarlı olduğu için sandığının yüz akı bir tulumbacı olmuş ise de vücud yapısı çelimsiz o ağır mesleğe,,yalın ayak pırpırı kılık hayata dayanamış,verem olarak Çamiç Ağanın yanında ölmüşdür .Yıllarca sonra ustası tarafından şu manzume ile hatırlanmışdır : Susurluklu Mehmedim bir çelimsiz civandı O mu bana uşakdı ben mi ona hizmetkâr Evlâd yoksulu gönlüm bir kaç oyalandı Sadâkatde birinci hakkı edilmez inkâr Erâzil pençesinden halâs ettim o şâhı Şebi yeldâ içinde buldum bedri tam mâhı Her andıkca ağlarım o melâhet penâhı Etti ince hastalık Susurluklumu şikâr Güzel çocuğun yanına gelişi için de bir mücevher tarih beyiti yazmışdır : Tarih yazdı müneccim yirmi yaşla eflâke “ Kahvecinin çırağı Nevcivan Güzel Mehmed ” 1282 + 20 = 1302 (1884-1885) Ayvansaray dışında Tokmaktepedeki kabri ,oradan bir çevre yolu açılırken kaybolmuşdur