İBRÂHİM (Üsküdarlı Arabacı) – İkinci Sultan Mahmudun ilk saltanat yıllarında, fevkalâde süslü, altın yaldızlı ve mükellef döşemeli öküz arabalarile İstanbulda dillere destan olmuş bir delikanlıdır. Arabalarının ihtişamı sebebile müşterileri sultanlar, kibar ve rical haremleri idi. Mesirelerde, çayırlarda, bayram yerlerinde İbrahimin arabalarının üstüne arabaya rastlanmazdı. Kendisi de gayet yakışıklı ve güzeldi; İbrahim müşterileri olan sultanlara, hanım sultanlara ve hanımefendilere dayanarak sair arabacı esnafı gibi pırpırı kıyafetle de dolaşmaz, kısa samur kürk, altın sırma işlemeli potur ve cepken ve tozluk giyer, beline şal kuşak kuşanır, başına da “Ahmediye” denilen kabadayı alâmeti şal sarık sarardı. Hicrî 1227 (M.1812) de İkinci Sultan Mahmud Ahmediye sarmağı şiddetle yasak etmişti; kabadayı ve uçarı takımından başında Ahmediye ile görülenler derhal yakalanıp cellâda verildiği halde, devrin bostancıbaşısı Abdullah ağa keskin bir zabit olduğu halde arabacı İbrahimi görmezliğe gelirdi. Bu yılın Ramazan bayramında Üsküdarlı İbrahim, iki öküz arabasına doldurduğu rical haremlerile Gülhane bahçesine cambaz, pehlivan ve cirit oyunu seyrine gelmişti. Pâdişah da orada idi. Hünkâr ağalarından biri arabalardan birine yanaşarak içindeki kadınlardan birile konuşmağa başlamıştı; konuş...

İBRÂHİM (Üsküdarlı Arabacı) – İkinci Sultan Mahmudun ilk saltanat yıllarında, fevkalâde süslü, altın yaldızlı ve mükellef döşemeli öküz arabalarile İstanbulda dillere destan olmuş bir delikanlıdır. Arabalarının ihtişamı sebebile müşterileri sultanlar, kibar ve rical haremleri idi. Mesirelerde, çayırlarda, bayram yerlerinde İbrahimin arabalarının üstüne arabaya rastlanmazdı. Kendisi de gayet yakışıklı ve güzeldi; İbrahim müşterileri olan sultanlara, hanım sultanlara ve hanımefendilere dayanarak sair arabacı esnafı gibi pırpırı kıyafetle de dolaşmaz, kısa samur kürk, altın sırma işlemeli potur ve cepken ve tozluk giyer, beline şal kuşak kuşanır, başına da “Ahmediye” denilen kabadayı alâmeti şal sarık sarardı. Hicrî 1227 (M.1812) de İkinci Sultan Mahmud Ahmediye sarmağı şiddetle yasak etmişti; kabadayı ve uçarı takımından başında Ahmediye ile görülenler derhal yakalanıp cellâda verildiği halde, devrin bostancıbaşısı Abdullah ağa keskin bir zabit olduğu halde arabacı İbrahimi görmezliğe gelirdi. Bu yılın Ramazan bayramında Üsküdarlı İbrahim, iki öküz arabasına doldurduğu rical haremlerile Gülhane bahçesine cambaz, pehlivan ve cirit oyunu seyrine gelmişti. Pâdişah da orada idi. Hünkâr ağalarından biri arabalardan birine yanaşarak içindeki kadınlardan birile konuşmağa başlamıştı; konuştuğu kadın akrabası imiş. İbrahim, gençlik ateşile sözün uzamasına kızarak sert bir sesle: - Ey ağa!. Kadınlar arasında bu kadar durulmaz, var şundan git!. deyince ağa da kızmış. - Bunlar benim hemşirem ve akrabalarım sana ne oluyor? cevabını vermişti. İbrahimin buna ziyade canı sıkılmış hünkâr ağasının üzerine hamle ederek bir şamar vurmuştu. Derhal ortalık karışmış, arabaların etrafına bir kalabalık birikmiş, padişah da: - Nedir o?! Ne oluyor? diye sormuştu. Vakanın aslını öğrenen bostancıbaşı fırsatı ganimet bilip: - Bir delikanlı başına Ahmediye sarmış çıkar diye tenbih olundukta kavgaya sebep oldu.. diye arzetmişti. İkinci Sultan Mahmud da gazaba gelerek hemen idamını emretmiş, bostancıbaşı da zavallı İbrahimi arabalarının yanı başında çökertip boynunu vurdurmuş, bayram yeri, seyre gelenlere zehir olmuştu. Bibl.: Câbi Said Vekaayinâmesi