İSMAİL HAKKI (Mürekkebci) – Geçen asır sonlarında İstanbulun halk şöhretlerinden biri ; bezirli siyah is mürekkebi ile lâl (kırmızı) mürekkebi zevk sâhibi yazarlar,kâtibler tarafından sureti mahsusada aranırdı.Dükkânı,Bayazıddan Veznecilere inerken Zeynebhanım Konağının (yanan Yüksek Öğretmen Okulu-Üniversitenin) tam karşısında,çokdan yıkılmış olan Sabuncu Hanının sırasında idi.On paralık,yirmi paralık,kuruşluk mürekkeb şişeleri birbirine bağlanmış ve tavana asılımş,o küçücuk dükkânın şirin bir süsü idi.Şişmanca,orta boylu bir adamdı; şalvar ve lata giyer,fesine sarık sarmazdı,has dostları mektebli çocuklardı.Onların kamış kalemlerini açar,mürekkeb şişelerini ikramlıca doldururdu.Dükkânında yalnız kaldığı zamanlar iri taş havanın başına geçer,mürekkeb ezerdi.Avrupa mürekkeblerinin çıkması ve yayılması bu kıymetli sanatkârı yere vurdu,dükkânını kapamaya mecbur oldu.Kendisini yakından tanımış olan Münir Süleymen Çapanoğlu anlatıyor:“ Kendisini son defa 1921 de köprü üstünde gördüm,sol bacağı mefluç,koltuk değneği ile âdetâ sünür gibi yürüyordu : - Üç yıldır bu haldeyim oğlum..yetmişinden sonra bana bu hal çok ağır geliyor,Allah bir an önce emânetini alsa da kurtulsam,dilenmekden başka geçim yolu kalmadı,onu da ben yapamam..buna ömrü ezel derler..dediydi ”. Meşhur mürekkebci o yılla...

İSMAİL HAKKI (Mürekkebci) – Geçen asır sonlarında İstanbulun halk şöhretlerinden biri ; bezirli siyah is mürekkebi ile lâl (kırmızı) mürekkebi zevk sâhibi yazarlar,kâtibler tarafından sureti mahsusada aranırdı.Dükkânı,Bayazıddan Veznecilere inerken Zeynebhanım Konağının (yanan Yüksek Öğretmen Okulu-Üniversitenin) tam karşısında,çokdan yıkılmış olan Sabuncu Hanının sırasında idi.On paralık,yirmi paralık,kuruşluk mürekkeb şişeleri birbirine bağlanmış ve tavana asılımş,o küçücuk dükkânın şirin bir süsü idi.Şişmanca,orta boylu bir adamdı; şalvar ve lata giyer,fesine sarık sarmazdı,has dostları mektebli çocuklardı.Onların kamış kalemlerini açar,mürekkeb şişelerini ikramlıca doldururdu.Dükkânında yalnız kaldığı zamanlar iri taş havanın başına geçer,mürekkeb ezerdi.Avrupa mürekkeblerinin çıkması ve yayılması bu kıymetli sanatkârı yere vurdu,dükkânını kapamaya mecbur oldu.Kendisini yakından tanımış olan Münir Süleymen Çapanoğlu anlatıyor:“ Kendisini son defa 1921 de köprü üstünde gördüm,sol bacağı mefluç,koltuk değneği ile âdetâ sünür gibi yürüyordu : - Üç yıldır bu haldeyim oğlum..yetmişinden sonra bana bu hal çok ağır geliyor,Allah bir an önce emânetini alsa da kurtulsam,dilenmekden başka geçim yolu kalmadı,onu da ben yapamam..buna ömrü ezel derler..dediydi ”. Meşhur mürekkebci o yıllarda ölmüş olacakdır.