İSMAİL (İstinyeli Borucu) - 1890 ile 1900 arasında İstinye yangın tulumbası sandığının uşaklarından namlı bir tulumbacı ;asıl işi sandılcılıkdı,babadan kalma işiydi,tulumbacılığa çocuk denilecek yaşda heves etmiş,koşarlı ayakları ile sandığının borucusu olmuşdu.Hem vücud yapısı ile hem yüz nakşı ile erkek güzeli,câhil olduğu halde sohbeti tatlı,şakacı,herkesce sevilmiş biriydi. Nargile tiryakisiydi,nargile içmek içinde iskele civarında,körfez kenarında müşterileri kendi ayakdaşları olan bir kahvehâneye giderdi. O zamanlar Boğaziçinin Rumeli yakası zâbıtası Beşiktaş Muhâfızlığına bağlı idi; bir vak'a olduğu zaman fâilleri zâbıtaca Beşiktaşa sevkedilirdi,en çok vak'a da kibarı yok denilecek kadar az,ayak takımı kalabalığının iskân ettiği İstinyede olurdu.Beşiktaş karakolunda muhâfız Yedisekiz Hasan Paşanın falaka dayağını yememiş İstinyeli delikanlı yok gibiydi,Hasan Paşa onların haşarılıklarından bıkmış,usanmışdı. Bir akşam İstinye meyhânelerinden birinde başlayan bir ağız dalaşı,sille yumruk büyük bir kavgaya çevrilmiş,polis kavgacılarla birlikde,tesâdifen oradan geçen Borucu İsmaili de Beşiktaş muhâfızlığına posta etmişdi. Hasan Paşaya İstinyeden vukuuat geldiği haberi verilince sonderece de kızan paşa :“ Getirin şu kerataları..hepsini süreceğim..” demişdi.Fakat merhametli,baba ...

İSMAİL (İstinyeli Borucu) - 1890 ile 1900 arasında İstinye yangın tulumbası sandığının uşaklarından namlı bir tulumbacı ;asıl işi sandılcılıkdı,babadan kalma işiydi,tulumbacılığa çocuk denilecek yaşda heves etmiş,koşarlı ayakları ile sandığının borucusu olmuşdu.Hem vücud yapısı ile hem yüz nakşı ile erkek güzeli,câhil olduğu halde sohbeti tatlı,şakacı,herkesce sevilmiş biriydi. Nargile tiryakisiydi,nargile içmek içinde iskele civarında,körfez kenarında müşterileri kendi ayakdaşları olan bir kahvehâneye giderdi. O zamanlar Boğaziçinin Rumeli yakası zâbıtası Beşiktaş Muhâfızlığına bağlı idi; bir vak'a olduğu zaman fâilleri zâbıtaca Beşiktaşa sevkedilirdi,en çok vak'a da kibarı yok denilecek kadar az,ayak takımı kalabalığının iskân ettiği İstinyede olurdu.Beşiktaş karakolunda muhâfız Yedisekiz Hasan Paşanın falaka dayağını yememiş İstinyeli delikanlı yok gibiydi,Hasan Paşa onların haşarılıklarından bıkmış,usanmışdı. Bir akşam İstinye meyhânelerinden birinde başlayan bir ağız dalaşı,sille yumruk büyük bir kavgaya çevrilmiş,polis kavgacılarla birlikde,tesâdifen oradan geçen Borucu İsmaili de Beşiktaş muhâfızlığına posta etmişdi. Hasan Paşaya İstinyeden vukuuat geldiği haberi verilince sonderece de kızan paşa :“ Getirin şu kerataları..hepsini süreceğim..” demişdi.Fakat merhametli,baba adamdı (B.: Hasan Paşa,Beşiktaş Muhâfızı,cild,sayfa) ;sürgüne yollamaya karar verdiği genclerin gidecekleri yerlerde geçim sıkıntısına düşmemeleri için bir yakın akrabâsının bulunduğu yere göndermek istedi,o yönden sorguyu da kendisi yapdı,karşısına dizilmiş olan İstinyelilerden bir delikanlı meselâ “ İzmitde kardeşim var..” deyince :“Sürün bunu İzmite !..” emrini verdi.Sıra en sonda bulunan Borucu İsmaile gelince sordu : - Senin akraban tanıdığın nerededir ? - İstinyede babam var paşam.. - Sürün bu çapkını da İstinyeye !.. Bunalmanın tesiri ile yapdığı hatâyı anladı ama karârından dönmedi,bilâkis Borucu İsmailin muzibliği yüzünden öbürlerinin cazâlarını da af etti,yine hepsine fakala dayağı ile yetindi. Borucu İsmail Balkan Harbi yıllarında genc sayılacak bir yaşda ölmüşdür;sandalcı kılığında bir resmi vardır. Abdürrahman Câbir VADA