İSMAİL (Gümülcinalı Çakır) – Çağdaş büyük halk şâiri Kahveci Çamiç Ağanın kahvehâne uşaklarından (B.:Çamiç Ağa,cild 7,sayfa 3700) ; yıllarca sonra ustası tarafından şu manzûme ile hatırlanmışdır : Gümülcina hâkinden çakır gözlü İsmail Melekden nişan verir anda şeklü şemâil Zerâfet nezâketi edebi terbiyesi Güzel eli ayağı bülbül gibidir sesi Koşar her hizmetime çeker türlü cefâyı Eylemedi bir an terk sadâkati vefâyı Bir enîsi mûnisim hem sâkii gülçehrem Her kârıma derdime evlâd misâli mahrem Sanmayın ıttrâdır Çakırının şânında Çamiçin noksanı var nazmı perîşânında (Târih) Yirmi bir yaşındaydı girdi dünyâ evine Düğününde kesemi açıp parayı saçdım Tuhfe olsun bu târih Bandırmalı geline “İsmaile müstakil dilküşâ dükkân açdım” 1315 (M.1897-1898) Bibl.:Ali Çamiç Ağa,Not.