İSMAİL (Arab) – İkinci Abdülhamid devrinde yaşamış zararsız delilerden bir habeş ; kölesi bulunduğu konakda bir güzele âşık olmuş, hadımlığın ızdırabı ile tecennüm etmiş, kapu yoldaşı ve kendi ırkından azadlı Zehrâ Hanım adında bir kadın tarafından evine alınarak himâye edilmişdi, Zehrâ Hanıma abla derdi. Zehrâ Hanımın evi Halıcılarda idi. Gün doğar iken kendini sokağa atar, başda yaglı bir bez, üstü dökük, yalın ayak yarım pabuç sokak sokak dolaşır ve durmadan yeni çıkan şarkı söyler, sesi de güzeldi, şarkıyı kesince de bir gazel okurdu : arada : “ Of.. of !.. ciğerim yanıyor meded !..” diye bağırırdı. Kimisevdiği, kimin uğrunda bu hâle düşdüğü öğrenilememişdi. El açıp dilenmez, verilen parayı avucuna zorla sıkışdırırlar, o zaman “Eyvallah” deyip sakalına sürerdi. Akşama doru da Yenikapudaki, Langadaki meyhânelerden birine gider, yatsıya kadar içerdi. Tam alkolik deliydi. Arab İsmaili bütün arabacılar tanır ve severdi, meyhâneden sarhoş çıkdığında, Halıcılardaki ahırlara boş dönenlerden biri onu arabasına alır, sürücü yerinde yanına oturtur, düşmemesi için belinden tutar,şarkılar okutarak evine kadar götürür, ablalığına teslim ederdi. Gündüz uğradığı kahvehâne, çayhâne, kıraathânelerde kahve ile ikram görürdü. Kerâmetine inananlar vardı, bilhassa çocuğu olmayan kadınlar, çarşaf ...

İSMAİL (Arab) – İkinci Abdülhamid devrinde yaşamış zararsız delilerden bir habeş ; kölesi bulunduğu konakda bir güzele âşık olmuş, hadımlığın ızdırabı ile tecennüm etmiş, kapu yoldaşı ve kendi ırkından azadlı Zehrâ Hanım adında bir kadın tarafından evine alınarak himâye edilmişdi, Zehrâ Hanıma abla derdi. Zehrâ Hanımın evi Halıcılarda idi. Gün doğar iken kendini sokağa atar, başda yaglı bir bez, üstü dökük, yalın ayak yarım pabuç sokak sokak dolaşır ve durmadan yeni çıkan şarkı söyler, sesi de güzeldi, şarkıyı kesince de bir gazel okurdu : arada : “ Of.. of !.. ciğerim yanıyor meded !..” diye bağırırdı. Kimisevdiği, kimin uğrunda bu hâle düşdüğü öğrenilememişdi. El açıp dilenmez, verilen parayı avucuna zorla sıkışdırırlar, o zaman “Eyvallah” deyip sakalına sürerdi. Akşama doru da Yenikapudaki, Langadaki meyhânelerden birine gider, yatsıya kadar içerdi. Tam alkolik deliydi. Arab İsmaili bütün arabacılar tanır ve severdi, meyhâneden sarhoş çıkdığında, Halıcılardaki ahırlara boş dönenlerden biri onu arabasına alır, sürücü yerinde yanına oturtur, düşmemesi için belinden tutar,şarkılar okutarak evine kadar götürür, ablalığına teslim ederdi. Gündüz uğradığı kahvehâne, çayhâne, kıraathânelerde kahve ile ikram görürdü. Kerâmetine inananlar vardı, bilhassa çocuğu olmayan kadınlar, çarşaf üstünden Arab İsmaile göbeklerini okşatırlardı. Zehrâ Hanım oldükden sonra bütün sefil oldu, Vefâ taraflarında bir kulubede tek başına yaşarken bir gece çok parası vardır diye kulübesinde boğdular, kaatil veya kaatilleri bulunamadı. Münir Suleyman ÇAPANOĞLU