NIZAMEDDİN BEY – İkinci Abdülhamid devrinde Bâbıâlide Âmedî Kalemi müdürlüğünde bulunmuş bir istanbullu tipi; hal tercemesi elde edilemedi; Semih Mümtaz Bey merhub içinde Bâbıâlide geçen yıllarının hatıralarını tesbit ettiği “Tarihimizde hayal olmuş hakikatler” adlı eserinde bu zatden şöyle bahsediyor : Eski Maliye Nazırlarından Yusuf Ziya Paşanın yeğeni âmedî hülefasından Nizameddin Bey (Darüşşefakayı tesis edenlerden biri olan bu Yusuf Ziya Paşanın bu kere bir büstü yapılmaktadır). Sadaret dairesinin âdeta ayaklı bir kütüphanesiydi. İşte veya konuşmalarımızda ne zaman bir müşküle maruz olsak, derhal ona müracaat eder, kolaylıklara kavuşurduk. Meselâ bir tezkere hangi tarihte yazılmıştır, iradesi hangi tarihte gelmiştir. Numarası nedir? Hattâ kim yazmış, kim deftere kaydetmiştir, Nizameddin Beyin malûmu idi. Meşrutiyete kadar bu kalemden ayrılmıyan Nizameddin Bey bâlâ rütbesine kadar yükselmiş ve epeyce maaşa sahip olmuştu. Esasen memuriyetinden en eski arkadaşlarından ayrılmak istemezdi. Sesi gür ve telâffuzu pürüzsüz olduğu için Meclisi Vükelâda kıraat kâtipliği de yapardı. Sonra da çok hayırsever bir adamdı. Herkesin işini takip ve iyilikler etmeğe çalışırdı. Bu angaryalardan gerçi kaçmak ister gibi görünürdü, fakat angaryaların âdeta arkasından koşardı. Bu gûna didişmeler on...

NIZAMEDDİN BEY – İkinci Abdülhamid devrinde Bâbıâlide Âmedî Kalemi müdürlüğünde bulunmuş bir istanbullu tipi; hal tercemesi elde edilemedi; Semih Mümtaz Bey merhub içinde Bâbıâlide geçen yıllarının hatıralarını tesbit ettiği “Tarihimizde hayal olmuş hakikatler” adlı eserinde bu zatden şöyle bahsediyor : Eski Maliye Nazırlarından Yusuf Ziya Paşanın yeğeni âmedî hülefasından Nizameddin Bey (Darüşşefakayı tesis edenlerden biri olan bu Yusuf Ziya Paşanın bu kere bir büstü yapılmaktadır). Sadaret dairesinin âdeta ayaklı bir kütüphanesiydi. İşte veya konuşmalarımızda ne zaman bir müşküle maruz olsak, derhal ona müracaat eder, kolaylıklara kavuşurduk. Meselâ bir tezkere hangi tarihte yazılmıştır, iradesi hangi tarihte gelmiştir. Numarası nedir? Hattâ kim yazmış, kim deftere kaydetmiştir, Nizameddin Beyin malûmu idi. Meşrutiyete kadar bu kalemden ayrılmıyan Nizameddin Bey bâlâ rütbesine kadar yükselmiş ve epeyce maaşa sahip olmuştu. Esasen memuriyetinden en eski arkadaşlarından ayrılmak istemezdi. Sesi gür ve telâffuzu pürüzsüz olduğu için Meclisi Vükelâda kıraat kâtipliği de yapardı. Sonra da çok hayırsever bir adamdı. Herkesin işini takip ve iyilikler etmeğe çalışırdı. Bu angaryalardan gerçi kaçmak ister gibi görünürdü, fakat angaryaların âdeta arkasından koşardı. Bu gûna didişmeler onun zevki ve namusiyle çalışmak da ayrıca bir fahri idi. Böyle olmasaydı, mevkii icabı epeyce oyunlar oynıyabilirdi. Oynamadı, bu muhakkaktır. Yalnız felek ona bir oyun oynadı. Biçareyi evvelâ kadro harici, sonra da tekaüt ettiler. Ve bununla Bâbıâlinin en mühim dairesini faydalı bir uzuvdan mahrum bıraktılar. Kalemde hepimiz onu çok severdik. O zamanımızın hoşa gitmiyen taraflarından bahis ve hasbıhal ederken hep şu beyti okur, gene o devrin bâzı şımarıklıklarına atar tutarı ve belâlarını görecekler, derdi: Çok görmüşüz zevalini gaddar olanların Hengâmı fırsatında dilâzar olanların.