ZEBERDEST – Dilimize farscadan alınmışdır, “El üstünde tutulan”;“Tuttuğunu yere çalan”,“Acı kuvvetli” anlamlarında bir kelime olub kalender halk şâirleri tarafından bilhassa yalın ayaklı hırpânî kılıklı güzel genclerin şânında yazılmış şehrengiz kılıklı manzumelerde çok kullanılmışdır.Aşağıdaki kıt’aları “Hûbannâmei Nevedâ”dan alıyoruz (B.:Hûbannâmei Nevedâ,cild ,sayfa ): Debbağ Civanı Debbağ civanları şehbaz zeberdest Ahi Babasının âguuşinde mest Ne gam bed korkarlar neces içredir Mâkesi muhabbet o gül çehredir Ne güne dururlar bunca germâbe Anı yuyub girmek içün sevâbe Çanakcı, Destici Çanakcı çömlekci zeberdest fetâ Güzeller içinde anlar da yektâ Kâkülleri olur reşk ider reyhan Teşnei meydânı muhabbet civan Cümle pâ bürehne cümle dalkülâh Çeker bir işmana binbir eyvallâh Değirmen Irgadı O dahi zeberdest yalun şehlevend Rezzâkı civanmerd bir kadri bülend Gamze cellâd imiş tîr imiş nigâh Ne gam Bir de vaslın eyler itre o şuh râyegân Don paça uryandır hizmetde çâlâk Peleng beççe fetâ bî havfü bî bâk