SARAÇ HANI MEYHÂNESİ – Çenberlitaş civarında Tavukpazarında Saraç Hanı içinde İstanbulun eski büyük gedikli meyhânelerinden ,zamanımızda mevcud değildir; Tavukpazarındaki kasabların geçen asır ortalarında Tavukpazarında bir sıra kasab dükkânı vardı,Tavukpazarı kasablarının hepsi de Eğinli rumlardı,Saraç Hanı Meyhânesini de onlardan biri işlettiği için “Kasabın Meyhânesi”, ve “Kasabların Meyhânesi” isimleri ile de anılmışdır.Son işleten ve “Hacıbey” alakabı ile anılan son 1895 – 1900 arasındaki son sâhibi de yine bir rub kasab idi,kasab dükkânını bir kâtibi ve uşakları idâre eder,kendisi bütün vaktini,bir edebî mahfil hâline sokma gayretini güttüğü meyhânesinde geçirirdi XXXXX hey ; Remzi BXXXXX. Bütün han içi meyhânelerinde olduğu gibi,Saraç Hanı Meyhânesinin de çırakları,ki hepsi rum gencleriydi,tüysüz komileri kendi aralarında ,tüysüzlerine “Pedimu”,nevhatlarına “Palikar” derlerdi,han kapandıktan sonra yere serdikleri yataklarda meyhânede yatarlardı; gözlerinde ırz ve nâmus sâdece para olup cömerdce bahşişlerini aldıkları müşterilerini de gece misâfiri olarak meyhânede yatırdıkları olurdu. Bu meyhânede Hacıbeyden önceki sâhibi zamanında iki kanlı vak’a olmuş , pedimulardan Kasab Filip denilen bir pedimu için Kafesci Ahmed Bedri adında namlı bir tulumbacı meyhâne kapusu önünde i...

SARAÇ HANI MEYHÂNESİ – Çenberlitaş civarında Tavukpazarında Saraç Hanı içinde İstanbulun eski büyük gedikli meyhânelerinden ,zamanımızda mevcud değildir; Tavukpazarındaki kasabların geçen asır ortalarında Tavukpazarında bir sıra kasab dükkânı vardı,Tavukpazarı kasablarının hepsi de Eğinli rumlardı,Saraç Hanı Meyhânesini de onlardan biri işlettiği için “Kasabın Meyhânesi”, ve “Kasabların Meyhânesi” isimleri ile de anılmışdır.Son işleten ve “Hacıbey” alakabı ile anılan son 1895 – 1900 arasındaki son sâhibi de yine bir rub kasab idi,kasab dükkânını bir kâtibi ve uşakları idâre eder,kendisi bütün vaktini,bir edebî mahfil hâline sokma gayretini güttüğü meyhânesinde geçirirdi XXXXX hey ; Remzi BXXXXX. Bütün han içi meyhânelerinde olduğu gibi,Saraç Hanı Meyhânesinin de çırakları,ki hepsi rum gencleriydi,tüysüz komileri kendi aralarında ,tüysüzlerine “Pedimu”,nevhatlarına “Palikar” derlerdi,han kapandıktan sonra yere serdikleri yataklarda meyhânede yatarlardı; gözlerinde ırz ve nâmus sâdece para olup cömerdce bahşişlerini aldıkları müşterilerini de gece misâfiri olarak meyhânede yatırdıkları olurdu. Bu meyhânede Hacıbeyden önceki sâhibi zamanında iki kanlı vak’a olmuş , pedimulardan Kasab Filip denilen bir pedimu için Kafesci Ahmed Bedri adında namlı bir tulumbacı meyhâne kapusu önünde intihar etmiş,on gün kadar sonra da Kasab Filip meyhânede ayakdaşları tarafından boğularak öldürülmüşdür (B.: Bedri,Kafesci Ahmed ,cild 5,sayfa 2375 ; Filip,Kaba, cild ,sayfa ). Bu iki vak’adan sonra Saraç Hanı Meyhânesi,bir müddet kapalı kalmış,Hacıbey tarafından tekrar işletilirken ,akşamcı gazetecilerin,kalender şâir ve ediblerin toplandığı bir yer , bir mahfil hâline getirilmeye çalışılmışdır (B.: Hacıbey ,cild ,sayfa ; Remzi Baba ,cild ,sayfa ). Saraç Hanı Meyhânesinin son defa ne zaman kapandığı tesbit edilemedi.